Opis miejsca:

Wieś Mórkowo:

Na starych mapach część wsi nazwana jest Murkowice (Murkingen). Najbliżej położone wioski to Lipno, Smyczyna, Wilkowice, Klonówiec. Nazwa wsi w ciągu wieków się zmieniała, a wywodzi się od Morkowskich. Niemcy nazwali wioskę  Murke. 

Nazwa źródłowa to Mórkowo, wzmiankowana już w 1362 r. W podanym roku była to własność Andrzeja i Piotra z Drzeczkowa, a w 1418 r. jako właściciel wymieniony jest rycerz Mikołaj. W XV i XVI wieku Mórkowo było w posiadaniu najpierw Morkowskich, potem Dłuskich, a pod koniec stulecia Rostworowskich. Z końcem XVIII wieku i do połowy XIX wieku było w rękach Kwileckich, potem Kazimierza Olszyńskiego, Melanii Stablewskiej, Ludwika Rekowskiego i od 1889 r. Skarbu Państwa Pruskiego.

Prawdopodobnie pierwszym budowniczym dworu (tzw. wieży na kopcu, której lokalizację wskazuje się na tzw. "wyspie", która w rzeczywistości jest małym półwyspem na stawie w obrębie nowicjatu Towarzystwa Chrystusowego) był rycerz Mikołaj. Następną fazę wyznacza obiekt wybudowany przez Kotwiczów-Dłuskich, którą prawdopodobnie rozpoczął budować Nanker Dłuski, wzmiankowany w 1503. Dłuscy dziedziczyli Mórkowo przez około 150 lat. Oni budowali też obecny kościół. Trzecią fazę użytkowania dworu można łączyć z Kwileckimi. W 1699 r. wymieniona jest Teresa Kwilecka. Kwileccy dziedziczyli dobra morkowskie do połowy XVIII wieku.

Od połowy XVIII wieku następował upadek starego dworu. Potwierdza to zapis z 1790 r.

Okupacja hitlerowska była dla mieszkańców Mórkowa bardzo trudna. Właściciele najlepszych gospodarstw zostali z nich wywłaszczeni. 21 października 1939 r. pod murem leszczyńskiego więzienia zostali rozstrzelani Leon i Józef Marcinkowscy z Mórkowa. W Forcie VII w Poznaniu zginął proboszcz z Mórkowa, ks. major Stefan Łukowski.

W okresie 60. lat powojennych wiele we wsi zmieniło się na lepsze. Zniknęły stare domy, których część kryta była strzechą. Wieś została zelektryfikowana, zwodociągowana, stelefonizowana. Drogi pokryte są asfaltem.

Dom nowicjacki:

Dom nowicjacki Towarzystwa Chrystusowego w Mórkowie został otwarty w 1983 r. Jednakże Towarzystwo miało powiązania z Mórkowem już w 1945 r., kiedy to proboszczem w Mórkowie oraz Krzycku i Wilkowicach został ks. Czesław Kamiński, późniejszy przełożony generalny Towarzystwa Chrystusowego.

Nowicjat mieści się w dworku otoczonym parkiem. Dworek ten pochodzi z końca XIX wieku. Przykryty jest on dachem mansardowym (dach łamany, zbudowany z dwóch oddzielonych od siebie gzymsem powierzchni dachowych) i posiada okazałe główne wejście poprzedzone gankiem wspartym na kolumnach dźwigających taras pierwszego piętra. Nad tarasem jest wystawka zwieńczona trójkątnym frontonem. Po stronie elewacji ogrodowej są dobudowane współcześnie budynki.

Według kroniki Domu nowicjackiego dworek z parkiem i 94 ha ziemi był do 1932 r. w użytkowaniu rodziny Stablewskich., krewnych Arcybiskupa Poznańskiego Floriana Stablewskiego, który pochodził z pobliskiej Smyczyny. W  1932 r. dworek kupił lekarz Władysław Müller z Leszna. Posiadał on kamienicę w Lesznie przy ulicy Paderewskiego, w której obecnie mieszkają siostry elżbietanki.

W czasie okupacji hitlerowskiej lekarz Władysław Müller został wysiedlony do Generalnej Guberni. Miał syna Edwarda, który zginął w czasie wojny oraz córkę Celinę, która w 1949 r. wstąpiła do zgromadzenia sióstr niepokalanek. Lekarz Müller w testamencie przekazał dworek oraz 4 ha ziemi swojej córce, która była jedyną spadkobierczynią. Właściciel zmarł nagle w 1949 r. i od tej pory w dworku zamieszkały siostry zakonne. Przez pewien czas prowadziły tam przedszkole. Po pewnym czasie zaproponowały one, aby dworek wraz z parkiem przejęły instytucje kościelne. Biskup Marian Przykucki zaproponował Towarzystwu Chrystusowemu nabycie obiektu w Mórkowie. W 1980 r. zgromadzenie przejęło dworek i po uregulowaniu spraw z użytkowaniem budynków gospodarczych Towarzystwo zaczęło organizować dom formacyjny dla nowicjuszy. Całość poświęcona została w 1983 r.

Zaczerpnięte z: http://www.nowicjat.chrystusowcy.pl/miejsce/

Opis skrzynki:

Kesz ukryty na terenie nowicjatu. Na teren można wejść bez problemu.

Nie mam pojęcia o której zamykana jest brama wjazdowa więc na wszelki daje atrybut określonych godzin.

Skrzynka to mikromagnetyk ukryty na końcu barierki przy stawie.

Proszę uważać na miejscowych.