Leon Czechowski (1797-1887) urodził się w Myślatyczach koło Przemyśla w rodzinie ziemiańskiej. Po ukończeniu szkół, w 1818 roku udał się do Warszawy i wstąpił do pułku Grenadierów Gwardii] W 1824 roku awansował na podporucznika. Związał się wówczas a powstańczą konspiracją wśród podchorążych. W 1830 roku, w słynną noc listopadową wyprowadził z koszar siedem kampanii polskiego wojska i na ich czele wziął udział w ataku na Belweder.
W szeregach armii powstańczej uzyskał awans na stopień porucznika, a następnie kapitana. W 1831 roku, podczas krwawej bitwy pod Olszynką Grochowską został ciężko ranny. Po wyleczeniu walczył w obronie Warszawy i awansował na majora. Kiedy powstanie upadło przedostał się do Galicji. Był dzierżawcą majątku w Zalasowie, należącego do Władysława Sanguszki. Tam zetknął się z Janem Tyssowskim, jednym z przywódców powstania narodowego w 1846 roku. Należał do organizatorów powstania. Powierzono mu dowództwo nad oddziałami, które miały zaatakować Tarnów. Do atakuj jednak nie doszło, gdyż na miejsce zbiórki przybyła tylko mała grupa powstańców, a wybuch rabacji galicyjskiej sparaliżował wszelkie poczynania spiskowców. Chłopi rozbrajali powstańców, przekazywali ich w ręce władz austriackich, bądź mordowali na miejscu. Ciężko pobity Czechowski cudem uniknął śmierci. Trafił do więzienia i po dwóch latach, w wyniku amnestii został uwolniony. Przedostał się na Węgry, gdzie walczył pod rozkazami generała Józefa Bema, aż do ostatnich dni powstania. Powrócił do Polski, jakiś czas przebywał w Poznańskiem, by ostatecznie znaleźć się na emigracji we Francji.
Powrócił do kraju w 1863 roku, na wieść o wybuchu powstania i styczniowego. Stanął na czele liczącego około 800 ochotników oddziału, sformowanego w Galicji i wyruszył do Królestwa. 15 marca 1863 roku oddział wkroczył na Zamojszczyznę. Witali go ze wzruszeniem i radością mieszkańcy Tarnogrodu. Po krótkim pobycie w tym miasteczku, powstańcy przeprawili się przez Tanew i założyli obóz we wsi Króle. Następnego dnia, pod wieczór, Czechowski zrządził postój w Kamionce. 19 marca zajęto Krzeszów, ustanawiając tam polskie władze.
20 marca doszło do bitwy z Rosjanami w pobliżu Potoka Górnego, a następnie kolejnej, w rejonie miejscowości Suszka. Obie zakończyły się zwycięstwem sił polskich, w obu rozstrzygający okazał się atak na bagnety.
21 marca, w rejonie Banachów, doszło do zaciętego boju z oddziałami rosyjskimi. Powstańcy, mimo ogromnej przewagi wroga, dzielnie stawiali opór, ponosząc jednak znaczne straty. Wprawdzie sama bitwa nie została rozstrzygnięta, jednak wykrwawiony oddział wycofał się, 25 marca, do Galicji. Tu został internowany i rozbrojony.
Czechowski przez rok ukrywał się, w końcu został ujęty i osadzony w więzieniu austriackim. Na wolność wyszedł w 1866 roku, a resztę życia spędził u córki w Jarosławiu.

Przy drodze z Harasiuk do Biłgoraja, w lasach poza Banachami znajduje się zabytkowa mogiła z roku 1863. Pierwotnie zbiorowa mogiła otoczona była metalowym płotkiem z brzozowym krzyżem na środku. Pochowani w niej są powstańcy styczniowi - polegli 20 marca 1863 roku w czasie bitwy pod Banachami. Oddział partyzancki liczący około tysiąca powstańców, dowodzony przez Leona Czachowskiego stoczył w banachowskich lasach krwawą bitwę z siłami rosyjskimi.Wikipedia.

Mikro pojemnik z magnesem, posiadający tylko logbook.

Powodzenia.