Zapraszam do odwiedzenia ruin pałacu w Wierbce, w gminie Pilica. Dzisiejsze ruiny przedstawiają dosyć smutny obraz opuszczenia i dewastacji, a przecież jeszcze 30 lat temu pałac stał w pełnej okazałości. Niestety zniszczenia i czas nie były dla niego łaskawe. Mimo to mam nadzieję, że odnajdziecie wśród sypiących się murów część dawnego uroku tego obiektu. Mnie się spodobały, więc postanowiłam tu założyć swoją pierwszą skrzynkę.

Pałac, a właściwie zespół pałacowo-parkowy, znajduje się na niewielkim wzniesieniu za zakładem przemysłowym, którego architektury nie da się przegapić. Sama Wierbka to miejscowość, która została nabyta w roku 1853 przez Chrystiana Augusta Moesa. Rodzina Moesów przyczyniła się do uprzemysłowienia tych terenów zakładając papiernię, gorzelnię oraz młyn parowy.

Pałac został wzniesiony około 1889 roku. Na parterze, naprzeciwko wejścia głównego stał kominek z czarnego marmuru zdobiony postaciami. We wschodniej części wnętrza znajdował się Salon Lustrzany. Po zachodniej stronie był zlokalizowany Błękitny Salon z wysokim piecem z kaflami ozdobionymi scenkami rodzajowymi. Za pałacem stał budynek, w którym znajdowały się mieszkania dla służby, stajnia i powozownia. Od strony północnej pałacu zlokalizowana była lodownia, połączona korytarzem z najniższą kondygnacją budynku. W parku znajdowały się korty tenisowe, oczka wodne, altany, alejki i zbiornik wody.

Moesowie byli właścicielami pałacu do 1945 r. Po wojnie pałac wraz z przyległymi gruntami został znacjonalizowany, a Moesowie zostali zmuszeni do emigracji. Na początku lat osiemdziesiątych w pałacu utworzono ośrodek odwykowy dla narkomanów. W styczniu 1987 r. wybuchł pożar, który zniszczył obiekt. Silny mróz, powodował zamarzanie wody w wężach strażackich co uniemożliwiło skuteczną akcję gaśniczą. Odtąd obiekt stanowi niezabezpieczoną ruinę.

Pozostałością dawnej świetności majątku jest fragment parku. Z pierwotnych 10 hektarów parku pozostało około jedna trzecia. Rosną tu interesujące drzewa o wymiarach pomnikowych, jak lipa drobnolistna o ponad czterometrowym obwodzie. Ciekawostkę przyrodniczą stanowi także okazały, starszy niż sam pałac, modrzew liczący około 170 lat.

(Wykorzystano informacje ze stron: http://www.jura-pilica.com, http://www.slaskie.travel)

Ze względu na stan murów miejsce jest niebezpieczne, sypie się strona wschodnia i południowa. Skrzynka została ukryta po wewnętrznej stronie muru, nie trzeba się schylać, wspinać czy inaczej narażać. Proszę o rozważne zwiedzanie obiektu. Samochód można zostawić na parkingu przed kościołem, a stamtąd to tylko 100 metrów spaceru. Od tej samej strony (ulica Kościelna) da się również wjechać samochodem pod same ruiny.

Na pierwszych trzech znalazców czekają certyfikaty.