Salino

(kaszb. Sôlëno lub też Solëno, niem. Saulin) – kaszubska wieś letniskowa w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Gniewino nad jeziorem Salino, w obrębie "Choczewsko-Salińskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu". Wieś jest częścią składową sołectwa Mierzynko.

Historia.

Pierwsze informacje dotyczące Salina pochodzą z XII wieku. W tym czasie na wyspie jeziora Salino znajdował się gród należący do kasztelanii białogrodzkiej. W 1268 r. dobra salińskie nadane zostały przez księcia pomorskiego Warcisława II cystersom z klasztoru w Bukowie. Jako świadek wymieniony w dokumencie został proboszcz-propozyt Michael de Salin. W 1344 roku wielki mistrz krzyżacki Ludolf König nadał dochody ze wsi (4 i pół łana) jako uposażenie dla szpitala św. Ducha w Gdańsku. Jednak już w 1378 roku szpital pozbawiony został tych dochodów, zachowując probostwo.

Pod koniec XV wieku Wawrzyniec Krokowski zwany "Mocnym" bezprawnie zajął Salino. W wyniku tego aż do 1517 roku toczył się proces zakończony nakazem zwrotu wsi kościołowi. Pomimo wyroku dobra salińskie były w posiadaniu Wawrzyńca. Kolejnym właścicielem, w drodze zastawu, został szlachcic Boain Solicki. W 1748 roku Salino zostało oddane w dzierżawę rodzinie Lipińskich. Od 1762 roku wieś należała do rodziny Rexinów. Około 1890 roku na przyległym cmentarzu wybudowano rodzinną klapicę Rexinów. W 1911 roku Salino sprzedane zostało rodzinie von Krauze i było w ich posiadaniu aż do 1945 roku. Po wojnie majątek przeszedł na własność Skarbu Państwa.

Zabytki.

• Kościół filialny w Salinie,
• Stary cmentarz,
• Kaplica na cmentarzu,
• Unikatowy, zabytkowy dworek szlachecki z XVIII wieku (połączenie tradycji polskiego dworu szlacheckiego i typowego pomorskiego budownictwa ryglowego),
• Klasyczna kaplica (rodziny von Rexinów na starym, częściowo zdewastowanym obecnie cmentarzu). Patrz kesz: Kaplica cmentarna - Salino - OP8LB9,
• Pozostałości starego grodziska na wyspie na Jeziorze Salińskim. Patrz kesz: Wyspa Piratów - OP3801.

[źródło: wikipedia.org]

Cmentarz ewangelicki.

Nie jest znana data powstania cmentarza, ale wiadomo że istniał w roku 1863. Wtedy to, panna Clementine von Koss ofiarowała 50 talarów na utrzymanie cmentarza. Teren cmentarza otoczono wałem, rowem i obsadzono żywopłotem z głogu. W roku 1985 najstarszym zachowanym grobem był grób pastora Samuela Thomasiusa ur. 3.11.1765 zm. 20.4.1853 oraz jego żony Helene Friederike Christine geb. Homann ur. 2.4.1778 zm. 1.4.1838

Cmentarz podzielony jest na dwie kwatery, rozdzielone aleją środkową. Wschodnią granicę cmentarza stanowi mur kamienny wraz z nielicznymi głogami. Od zachodu granicę stanowi skarpa schodząca do jeziora. Od strony północnej do cmentarza przylega mauzoleum rodziny von Rexin oraz nowy cmentarz. [źródło: www.cmentarze.lebork.pl]

Cmentarz jest duży (ok. 100m na 100m), ale ciężko znaleźć na nim nienaruszony nagrobek, płytę, tablicę, krzyż, czy ogrodzenie. Złodzieje ciężko się tu napracowali. :/

Kesz.

Kesz to mulciak quizowy. Pojemnik niby mikro, ale maskowanie dużo większe.

Jak już znajdziesz pierwszy etap, to dalej pójdzie szybko, a liczenie też nie powinno być uciążliwe. ;)

I etap. Należy odnaleźć miejsce pochówku Rudolfa Stryjewskiego (ur. 1901 zm 1945). Numer kwatery znajdujący się przed grobem to A.

II etap.  Idź A*2 metrów na azymut A*2. (pierwszych znalazców proszę o potwierdzenie, czy azymut się zgadza (max. odchylenie 10 stopni)).

Widzisz tabliczki upamiętniające kilkanaście osób.

B - dzień śmierci Elmara Josten.

C - dzień urodzin Hansa Küthera.

D - miesiąc śmierci Fridy Küther.

E - miesiąc urodzin Hannelore Josten.

F - miesiąc urodzin Friedricha Küther.

G - miesiąc urodzin Elly Küther.

Finał.

N 54° 40.BCD'  E17° 55.EFG'

Narzędzia użyj tylko przy OC!

PS. Wszystkie podobieństwa do innych keszy są na prawdę nie zamierzone i spontaniczne!

Skrzynka dostępna zimą.