Wszystko, co ujęte w tytule kesza znajduje się dosłownie kilka metrów od siebie.

Pierwszy kościół w Broku stanął zapewne w XI wieku. Po nim wznoszono jeszcze kilka, również drewnianych. Budowę obecnego, w stylu renesansowym rozpoczęto w 1542 roku, a poświęcenia dokonano po osiemnastu latach, jest on murowany, z cegły, wewnątrz otynkowany, z dwiema bocznymi kaplicami, o wymiarach: długość – 5,5 m., szerokość -13 m., wysokość do sklepienia - 12 m. W tamtych czasach wznoszenie ko­ściołów i uposażenie parafii należało do właścicieli gruntów, królów, książąt, szlachty i biskupów w swoich dobrach. Brok był w posiadaniu biskupów płockich. Dlatego aktualny kościół powstał staraniem biskupów Sa­muela Maciejewskiego i Andrzeja Noskowskiego.
Dzwonnica z XIXw. przy gotycko-renesansowym kościele murowanym z XVI w.
Dwukondygnacyjna dzwonnica drewniano-murowana. Górna część drewniana, częściowo oszalowana skośnie, częściowo ażurowa. Blaszany dach namiotowy.

Ratusz jest siedzibą urzędu gminy. W 2001 roku z okazji 500-lecia uzyskania praw miejskich na wieży ratusza zamontowano zegar i tablicę pamiątkową. W latach 2012-14 przeprowadzono gruntowny remont budynku. Ratusz zbudowano w latach 1929-35  jednak sprawia wrażenie starszego. Tak dalece zakorzeniony, że nawet w niektórych publikacjach za czas budowy podaje się  II połowę XIX wieku. Budynek przypomina inne klasycystyczne ratusze Mazowsza.
Mimo że ratusz jest młody, to miasteczko leciwe. Pierwszą o nim wzmiankę zanotowano ponad 700 lat temu, w 1203 roku.  W dokumencie wydanym  przez księcia Konrada Mazowieckiego nazwano Brok grodem należącym biskupów płockich. W 1501 r. biskup płocki Wincenty Przerębski nadał osadzie prawa miejskie i przywilej targowy. Pół wieku później zbudowano kościół, który istnieje do dziś. Warto zauważyć, że był to wtedy ważny punkt na mapie Korony  – miejscowość liczyła około 3 tys. mieszkańców, czyli dwukrotnie więcej niż dziś.

Głaz pamięci prof. Wojciecha Bogumiła Jastrzębowskiego znajduje się na placu centralnym obok kościoła i ratusza w Broku. Głaz z tablicą pamiątkową jest poświęcony profesorowi Wojciechowi Bogumiłowi Jastrzębowskiemu (1799-1882), wybitnemu przyrodnikowi, botanikowi, profesorowi Instytutu Rolniczo-Leśnego w Marymoncie, twórcy podwalin ergonomii, autorowi dzieła „Rys ergonomiji czyli nauki o pracy opartej na prawach poczerpniętych z Nauki Przyrody” z 1857 r. Pomnik według projektu Jacka Frankowskiego został odsłonięty 24 września 2004 r.

Pomniki umiejscowione blisko siebie. Dla keszujących jest miejscóweczka na odpoczynek, a latem za drogą lody tradycyjne. Kesz to mała tutka ukryta według kordów.