Teren objęty jest ochroną konserwatorską i stanowi pozostałość zespołu dworsko-ogrodowego.
Dwór położony jest na niewielkim wzniesieniu, z którego od strony północnej roztacza się panoramiczny widok na starorzecze Broku.
Sama rzeka Brok stanowi jedną z granic sprzedawanego terenu.
Granica zachodnia i południowa to drogi gminne, Dwór pochodzi z początków XX w.
Był to budynek mieszkalny parterowy z poddaszem częściowo użytkowym, z ryzalitem w części centralnej, przykryty dachem dwuspadowym.
W chwili obecnej obiekt jest mocno zdewastowany.
Zachowały się jedynie pozostałości ścian fundamentowych z kamienia i ścian ceglanych nad ziemia.
Brak jest konstrukcji stropów i więźby dachowej.
Budynek nie posiada okien i drzwi.
Wszystkie elementy drewniane uległy całkowitemu zniszczeniu.
Brak jest również warstw posadzkowych na parterze budynku.
Budynek nie był wyposażony w instalacje wewnętrzne.
 
Obiekt nadaje się do odbudowy w zakresie objętym opracowaniem.
Możliwe jest pozostawienie fragmentów ścian istniejących pod warunkiem wymiany
zwietrzałych fragmentów, przemurowania spękań
oraz wykonania izolacji
poziomej i zastosowania tynku renowacyjnego.
 

Historia wsi Kossuty :

Spis podatkowy z 1578 roku wspomina o dwóch wsiach Kempiste: Kempiste Borowe oraz Kempiste a Brok, czyli nad Brokiem. Pierwsza z tych osad to współczesne Kępiste Borowe, a druga do Kosuty. Dziedziczyli w obydwu tych wsiach rycerze herbu Niesobia, którzy przyjęli nazwisko Kempisty. Początkowo był to mało znaczący ród szlachecki i szybko też stracił wieś Kempiste Borowe. Ich jedyną siedzibą były przez jakiś czas Kosuty, czyli Kempiste a Brok i później Kempiste Kossuty.

Jak wspomniano był to mało znaczący ród, w XVII wieku wyróżnił się tylko niejaki Jan Matfiej Kempisty, który w 1658 roku został podstarościm trabskim. W 1697 roku kilku z nich pojechało na elekcje królewską do Warszawy i na akcie elekcji widnieją podpisy Idziego, Leonarda, Stanisława i dwóch Szymonów. Kempiści byli licznym rodem tworzącym zaścianek szlachecki. Jednak trafiały się wśród nich jednostki wybitne, które potrafiły się wybić z zaścianka. Był to na przykład Józef Kempisty ożeniony z Ewą Brulińską. Zapewnił swoim dwóm synom, Maciejowi i Franciszkowi wykształcenie i dzięki temu zaczęli odgrywać większą rolę. Maciej Kempisty syn Józefa uzyskał urząd burgrabiego grodzkiego nurskiego w 1744 roku.

Następnie przeniósł się do Wielkopolski, gdzie objął jakieś majątki ziemski (może po matce). Tam został wybrany na sędziego grodzkiego ostrzeszowskiego, uzyskał też wiele innych godności w tamtej okolicy: miecznika wieluńskiego (1768), wojskiego wieluńskiego, podstolego piotrkowskiego, podczaszego i w końcu stolnika piotrkowskiego. Cały czas posiadał też dobra w tej okolicy i skupował części rodzinnych wsi od kuzynów. Jego brat Franciszek w 1760 roku został burgrabią grodzkim nurskim, następnie podpisarzem grodzkim nurskim i regentem ziemskim kamieńczykowskim (1767). Kroniki nie wspominają o potomkach Macieja i można przypuszczać, że cały majątek przejął syn Franciszka, Wacław Kempisty. Wacław Kempisty skupił całą wieś Kempiste Kosuty i w wykazie właścicieli ziemskich był ich jedynym właścicielem. Kupił też jakieś wsie w ziemi czerskiej i piastował tam wysokie funkcje publiczne.

Nazwa wsi ewoluowała przez wieki. Początkowo istniał zapis Kępiste nad Brokiem, w początkach XIX wieku pojawia się nowa nazwa Kosuty, chociaż stara była jeszcze używana na przełomie XIX i XX wieku (Kempiste-Kossuty). Nazwa Kosuty pochodzi od dawnego imienia Kosut. Ciekawostką jest zapis z 1827 roku w którym nazwano tą wieś Kossuty piempiste. W początkach XIX wieku naliczono tu 13 domów i 80 mieszkańców. W XIX wieku była to wieś oraz folwark. W 1864 roku wieś została uwłaszczona. Miejscowym chłopom przekazano 27 mórg, utworzono tu 11 gospodarstw rolnych. W 1866 roku folwark liczył 496 mórg, z czego grunty orne liczyły 317 mórg. Podczas spisu powszechnego z 1921 roku nazwę wsi zapisano jako „Kępiste (Kosuty)”. W tym czasie było tu 13 domów i 81 mieszkańców. Istniał też folwark, który zwano po prostu Kosuty z 2 domami i 55 mieszkańcami. Właścicielem folwarku w okresie międzywojennym był Herman Konarzewski, folwark liczył 176 ha.Według notatki http://www.zareby-kosc.pl/historia/kosuty.html. Dwór murowany w ruinie. Teren wokół dworu oczyszczony.

Była tu również szkoła i siedziba NKWD.