Patronem tej skrzynki jest :

THOMAS MYRTEK
Na wielu budynkach Wrocławia i Górnego Śląska wzniesionych w okresie międzywojennym do dziś podziwiać można ekspresjonistyczne, szczegółowo dopracowane rzeźby, w udany sposób harmonizujące z architekturą lat dwudziestych. Mało kto wie, że są to dzieła artysty pochodzącego z Bytomia. Dzisiaj w “Panteonie bytomskim” prezentujemy sylwetkę Thomasa Myrtka.
Urodził się on 28 grudnia 1888 r. jako trzecie z pięciorga dzieci swoich rodziców. Jego ojciec był z zawodu wozakiem. Niestety, zginął w wypadku, gdy syn miał dwanaście lat. Uczęszczający wówczas do bytomskiej szkoły powszechnej chłopak wcześnie poznał trudy życia. Po ukończeniu szkoły rozpoczął naukę w Bytomiu w zawodzie kamieniarza. Zdolności artystyczne Thomasa zauważył znany śląski rzeźbiarz i medalier Jan Wysocki, doradzając mu kształcenie się w kierunku rzeźbiarstwa. W 1906 roku Myrtek podjął naukę w firmie kamieniarskiej w Bolesławcu i już w dwa lata później zdał egzamin na czeladnika. Jego marzeniem były studia artystyczne w Królewskiej Szkole Sztuki i Rzemiosł Artystycznych we Wrocławiu. Dzięki uzyskanemu stypendium rozpoczął tam naukę w 1909 roku. Należał do najzdolniejszych uczniów, a jego mistrzem został wybitny śląski rzeźbiarz Theodor von Gosen. Kiedy wybuchła I wojna światowa, Myrtek przerwał studia by ochotniczo zgłosić się do wojska. Po wojnie ukończył je w roku 1919.
Pierwszy raz dzieło Myrtka, głowa mężczyzny wykonana w piaskowcu, pojawiło się na wystawie sztuki we Wrocławiu w 1920 roku. Poza tym rzeźbiarz tworzył w węglu, jako pierwszy profesjonalny artysta na Górnym Śląsku. Dotąd jedynie górnicy amatorzy po pracy uprawiali ten rodzaj sztuki. Myrtek wiele razy bywał na kopalni “Heinitz” (“Rozbark”), gdzie z bliska obserwował pracę górników i przedstawiał ich później w swych dziełach. Postacie wyrzeźbione w węglu budziły powszechny podziw zarówno widzów, jak i krytyki. Poza tym uprawiał też metaloplastykę, czego przykładem są zachowane do dziś ozdobne żelazne wrota elektrowni wodnej we Wrocławiu.
Myrtek przyłączył się do “Grupy 1922”, zrzeszającej myślących podobnie do niego młodych artystów. W roku 1924 wykonał dwie rzeźby ucznia i uczennicy umieszczone w Bytomiu nad wejściem do szkoły zawodowej (obecny Zespół Szkół Ekonomicznych) przy obecnej ulicy Webera. Ten sam rok przyniósł również zachowaną do dziś rzeźbę człowieka walczącego ze smokiem na pomniku poległych żołnierzy 63 pułku piechoty w Opolu oraz dwie postacie przy wejściu do szkoły zawodowej w Gliwicach. Śladem wielu innych twórców w 1925 roku odbył Myrtek podróże artystyczne do Włoch i Francji. Prawdopodobnie w tym samym czasie wykonał dwie rzeźby do pomnika poległych w I wojnie światowej na kościele w Bobrku. Chociaż ten obiekt nie figuruje w żadnym z oficjalnych wykazów dzieł artysty, to widniejąca tam postać zmagającego się człowieka wykazuje wielkie podobieństwo do motywu z pomnika w Opolu.
Po powrocie z podróży wykonał też w 1926 roku stylizowane rzeźby uczennic na budynku liceum w Opolu. Wąskie wydłużone postacie dziewcząt w szczególnie udany sposób harmonizują z nawiązującą do gotyku elewacją budynku. Do szczególnie udanych dzieł tego czasu należała również rzeźba tancerki Mai Lex. Mieszkający we Wrocławiu twórca chętnie prezentował swe dzieła na Górnym Śląsku. Mimo młodego wieku był artystą znanym i uznanym, jego prace nabywały muzea i prywatne osoby. Myrtek wygrywał liczne konkursy i przetargi na ozdobienie wznoszonych gmachów publicznych. Zyskał również poważanie w kręgach artystycznych i został wybrany na przewodniczącego Związku Artystów Śląska (Künstlerbund Schlesien). W tym czasie powstał rzeźbiarski portret pisarza noblisty Gerharta Hauptmanna.
Wraz z przejęciem władzy w Niemczech przez narodowych socjalistów okazało się, że twórczość Myrtka nie jest zbyt dobrze widziana, nie otrzymywał on już żadnych publicznych zamówień. Wybawieniem z tej sytuacji stało się przyznanie tzw. Nagrody Rzymskiej połączonej z przyznaniem stypendium na pobyt w należącej do Niemiec Villi Masimo w Rzymie. W 1935 roku udał się również w podróż do kraju marzeń każdego rzeźbiarza - Grecji. Niestety, tam zapadł na malarię i w pełni sił twórczych zmarł w Atenach 5 listopada 1935 roku. Pochowano go na głównym cmentarzu w Atenach.
W 1936 roku ku jego pamięci zorganizowano wystawy w Śląskim Muzeum Sztuk Pięknych we Wrocławiu oraz w Górnośląskim Muzeum Krajowym w Bytomiu. W tym ostatnim zorganizowano potem salę pamięci Myrtka, gdzie stale prezentowano część jego twórczości. Niestety, po roku 1945 większość znajdujących się w Bytomiu dzieł artysty zaginęła. Podobnie stało się z większością jego całego dorobku. Ocalały jedynie elementy rzeźbiarskiego wystroju różnych budynków, w większości znajdujące się we Wrocławiu i Opolu, a w Bytomiu dwie rzeźby na szkole przy ulicy Webera i pomnik w Bobrku.

NIE ZAPOMNIJ SPISAĆ LICZBY !

WARTO TU MIEĆ DWIE BATERIE AA   !!!