Zaloguj się, by zobaczyć współrzędne.
Wysokość: 27 m n.p.m.
Województwo:
Polska > zachodniopomorskie
Typ skrzynki: Tradycyjna
Wielkość: Mikro
Status:
Zarchiwizowana
Data ukrycia: 14-08-2017
Data utworzenia: 24-01-2017
Data opublikowania: 14-08-2017
Ostatnio zmodyfikowano: 05-07-2023 
91x znaleziona 
3x nieznaleziona 
2 komentarze 
0 obserwatorów 
155 odwiedzających 
50 x oceniona 
Oceniona jako: dobra
1 x rekomendowana
aby zobaczyć współrzędne oraz
mapę lokalizacji skrzynki
Atrybuty skrzynki
Opis
PL
Szlak turystyczny „Niezwykli szczecinianie i ich kamienice” pokazuje nam przepiękne, secesyjne kamienice z przełomu XIX i XX w., których lokatorami byli nietuzinkowi szczecinianie okresu przed‐ i powojennego. Przy każdej z kamienic znajdujących się na tym miejskim szlaku wisi tablica pamiątkowa opisująca biografie ciekawych szczecinian, wśród nich osób sławnych, często kontrowersyjnych, znanych z wyjątkowych osiągnięć, pomysłów, talentu, dorobku artystycznego lub też wartych upamiętnienia ze względu na postawy życiowe.
Kamienica przy Aleja Papieża Jana Pawła II 44 przed wojną Kaiser-Wilhelm-Straße 44, wybudowana została w latach 1899–1900. Projektant Rudolf Rieck.
Na III piętrze mieszkała w latach pięćdziesiątych XX w. Stanisława Engelówna, a właściwie Angel, po rozpoczęciu kariery spolszczyła nazwisko. Aktorka urodziła się w 1908 r. w Warszawie – zmarła w 1958 w Szczecinie, aktorka teatralna, gwiazda polskiego kina z końca lat trzydziestych, niezwykła postać kulturalnego życia Szczecina lat pięćdziesiątych. Zadebiutowała w 1935 r. rolą Róży w "Dożywociu" Aleksandra Fredry w Teatrze Narodowym w Warszawie. Dyrektor Ludwik Solski pierwszy poznał się na jej talencie. Zagrała w "Fryderyku Wielkim", "Skąpcu", "Weselu", "Warszawiance". Wytwórnie filmowe proponowały jej role pięknych kobiet, dobrych, uczciwych i rozdartych wewnętrznie, z tragicznym rysem. Sławę zyskała dzięki takim filmom, jak "Wrzos", "Serce matki", "O czym się nie mówi". Jej nazwisko było magnesem dla kinowej publiczności. Zdążyła zagrać w sześciu produkcjach, po czym obiecującą karierę przerwał wybuch wojny. W 1949 r. przyjechała do Szczecina na zaproszenie Państwowych Teatrów Dramatycznych, by gościnnie zagrać w "Seansie" Noela Cowarda. Przyjęła propozycję stałego etatu. W ówczesnym Szczecinie chodziło się nie do teatru, lecz "na Engelównę".
(za stroną projektu kamieniceszczecina)
Szukaj po prawej stronie tablicy, dobrze schowaj kesza, żeby nie wypadł.
Dodatkowe informacje
Obrazki/zdjęcia
Wpisy do logu:
91x
3x
2x
