Historia parafii                                                 i

W 1710 r. kanonik kamieniecki ks. Józef Przygodzki postanowił ufundować w Skórcu drewniany kościół pw. Nawrócenia św. Pawła Apostoła wraz z klasztorem pw. św. Jacka, a w nim umieścić zakonników z Zakonu Ojców Marianów Niepokalanego Poczęcia NMP.  Skórzecki klasztor stał się ważnym ośrodkiem dla całego zakonu, który rozwijając się z biegiem lat tutaj kształcił młodych adeptów życia zakonnego, a nawet przez pewien czas był siedzibą przełożonego generalnego. Pożyteczna działalność zakonników zahamował tragiczny pożar z 1789 r. Dzięki zabiegom marianów i finansowemu wsparciu kasztelana Krzysztofa Cieszkowskiego, który przed Cudownym Krzyżem w Skórcu został uzdrowiony z choroby oczu, udało się wybudować nowe murowane obiekty. Budowany na planie krzyża barokowo-klasycystyczny kościół i klasztor z cennymi obrazami autorstwa o. Jana Niezabitowskiego, marianina, są po dziś dzień najważniejszymi zabytkami architektonicznymi w okolicach. Marianie nie ustawali w swej działalności oświatowej. Przyczynili się także do powstania w Skórcu gminy, a jej pierwszym wójtem został w 1822 r. o. Stanisław Pórzycki, prezydent klasztoru. W trudnym okresie rozbiorów zakonnicy ze Skórca wspierali czynnie uczestników walk, a klasztor zamienili w lazaret dla rannych powstańców.

 Marianie utworzyli w Skórcu swój nowicjat zakonny, przez który na przestrzeni lat przewinęły się setki kandydatów do życia zakonnego. Zajęli się także pracą społeczną i charytatywną, a w parafii powstało wiele bractw i wspólnot osób świeckich angażujących się w życie Kościoła lokalnego. Przez pewien czas w okresie międzywojennym istniała tu również szkoła dla chłopców zwana juwenatem. W pracy parafialnej z pomocą księżom marianom przyszły także siostry z bezhabitowego Zgromadzenia Córek Najczystszego Serca Maryi (sercanki), które u początków swego pobytu zajęły się szczególnie edukacją dziewcząt.                                                                                                                                                                             źródło: http://skorzec.marianie.pl/historia-parafii_105_.htm

o keszu: Skrzynka, to pudełko po czekoladkach, umiejscowione na kordach -+ 4m, ok. 10 cm pod ziemią w środku ołówek i certyfikaty dla trzech pierwszych znalazców