Torfowisko Rąbień

        Torfowisko zajmuje rozległą dolinę między wydmami. Torf w znacznej części został wyeksploatowany, na obrzeżu zlokalizowano kiedyś wysypisko śmieci...
Na terenie torfowiska utworzono w 1988 r. rezerwat przyrody. Jest to jedyne w województwie łódzkim chronione torfowisko wysokie.
        Torfowisko powstało w zagłębieniu terenu pomiędzy wydmami, które około 8 tysięcy lat temu było całkiem sporym jeziorem. Już wtedy zaczęli docierać tu ludzie. Nie byli to co prawda geocacherzy lecz myśliwi. Na terenie wydm archeolodzy wykopali ślady obozowiska z przed 8 tysięcy lat. Znaleziono resztki szałasu, paleniska, miejsca obróbki kamienia i oprawiania zwierzyny, a także bardzo interesujący paleolityczny grot. Ten ostatni ma ponoć aż 10 tysięcy lat...
        W miarę upływu lat i zmian klimatycznych jezioro ulegało powolnemu osuszeniu i zarastaniu. Również i dziś torfowisku zagraża osuszanie okolicznych terenów.
        Roślinność rezerwatu jest wciąż bardzo bogata. Stwierdzono tu kilkanaście zbiorowisk roślinnych, w tym: szuwarowe, torfowiskowe, zaroślowe, łąkowe, leśne, a nawet  ruderalne - na dawnym wysypisku śmieci. Najcenniejszym zbiorowiskiem w rezerwacie jest mszar torfowcowo - wełniankowy. Jego płaty zachowały się najlepiej w centralnej i szczęśliwie niedostępnej części torfowiska. Jednak podczas łanowych zakwitów wełnianaki nawet widok ze ścieżki brzegiem torfowiska jest przepiękny. Równie niesamowicie wygląda kwitnąca łanowo czermień błotna...
        Sporą część rezerwatu zajmują wyrobiska potorfowe – czyli po prostu takie mini jeziorka pośród mszaru. Porasta je roślinność szuwarowa – głównie pałka wąskolistna i trzcina pospolita. Powierzchnię najstarszych torfianek pokrywa pływający kożuch torfowców i splątane kłącza roślin bagiennych takich jak trzcina pospolita czy wspomniana już czermień błotna. Nie eksploatowane części torfowiska – to najcenniejszy tu zespół roślinny czyli wspomniany wcześniej mszar z wełnianką pochwową.
        Na Torfowisku Rąbień występuje kilka gatunków  roślin chronionych oraz zagrożonych. Jest rosiczka okrągłolistna, kukułka szerokolistna, bagno zwyczajne (na obrzeżu wycięte przez okoliczne bydło), kalina koralowa, kruszyna pospolita, porzeczka czarna, konwalia majowa, pływacz drobny i zwyczajny, modrzewnica zwyczajna, żurawina błotna, jastrzębiec gładki.
        Rezerwat jest ostoją ptactwa wodno - błotnego. Można też znaleźć liczne kuźnie dzięciołów, których jest tu kilka gatunków.
        Świat płazów reprezentują: żaba jeziorkowa, wodna, trawna i moczarowa, ropucha szara i zielona, rzekotka drzewna, kumak nizinny, traszka grzebieniasta i zwyczajna.
        Jeśli się pośpieszycie – to w przyszłym tygodniu powinny na całego trwać gody żab moczarowych. Ich samce przyjmują wtedy jeansowo niebieski kolor. Rąbień to świetna miejscówka na fotografowanie tych uroczych żabek.

Ładny opis...
Ale tak całkiem ładnie i uroczo tam nie jest. Okoliczne bydło z upodobaniem zaśmieca teren torfowiska. Ścieżka przyrodnicza istniejąca na terenia rezerwatu jest stale niszczona. Śmieci leżą właściwie wszędzie na drodze oraz na terenie torfowiska. Na tym ostatnim – szczęśliwie tylko do zasięgu rzutu flaszką przez pijanego karkonosza...

Podane koordynaty wskazują miejsce ukrycia skrzynki. W pobliżu jest zniszczona tablica informacyjna rezerwatu na której bezskutecznie apelowano do kultury osób odwiedzających rezerwat... Za tablicą – obniżenie terenu – kiedyś aż dotąd sięgała woda. Teraz okoliczne brzozy rosną na wysoko uniesionych korzeniach. Właśnie wśród korzeni jednej z brzóz, płytko zagrzebany spoczywa geocache...

Cache ukryty jest na terenie rezerwatu, a więc:

Odszukanie nie wymaga jakiegokolwiek rycia.

Wystarczą rękawiczki (ewentualnie kłujka). Ukryte między korzeniami pudełko jest lekko przysypane ściółką, na tyle by ukryć jego obecność przed wzrokiem niepowołanych do geocachingu.