Torfowisko przy dolinie Kocinki jest od 2011 roku Obszarem Natura 2000 prawem chronionym.

Dokumentacja z Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska mówi że:

Torfowisko jest klasycznie wykształcone, z dobrze rozwiniętym i narastającym od brzegów dawnego zbiornika wodnego płem torfowcowym. Całość powierzchni torfowiska jest izolowana od rzeki pasem około 150 m szerokości młodnika sosnowego, nadrzecznymi zaroślami wierzbowymi i kadłubowo wykształconymi fragmentami łęgów, z pozostałych stron w strefie przybrzeżnej, borem bagiennym a dalej - rozległym kompleksem subatlantyckiego boru sosnowego. Torfowisko porastają fitocenozy dobrze wykształconych zbiorowisk torfowisk wysokiego i przejściowego. W środkowej części torfowiska znajduje się otwarte lustro wody. Stwierdzono tam występowanie grzybieni północnych.

Przedmiotem ochrony w obszarze są siedliska torfowiskowe, dobrze tu wykształcone i zachowane. Większość powierzchni omawianego torfowiska (prawdopodobnie w przeszłości był to zbiornik wodny) zajmuje pokrywa roślinna, utworzona przez mozaikę dobrze wykształconego zbiorowiska torfowiska wysokiego, które pod względem powierzchni przeważa, i torfowiska przejściowego. (...)

Jest to wyjątkowy (klasyczny!) przykład zarastania zbiornika wodnego przez torfowisko wysokie. (...) Do bardzo cennych walorów przyrodniczych tego terenu należy występowanie (w bardzo dużej liczbie okazów) typowych dla nich gatunków takich jak: chroniona rosiczka okrągłolistna (tysiące okazów), bagno zwyczajne, żurawina błotna, modrzewnica zwyczajna, bobrek trójlistkowy, czermień błotna, siedmiopalecznik błotny, a także rzadko w Polsce występujących grzybieni północnych.

Tyle nauki 

Od nas:

Pomimo że chodzenie po bagnach wciąga, nie zapuszczajcie się w głąb torfowiska, gdyż po tych którzy tam weszli zostały już tylko plastikowe butelki...

15.06.2017 Edit: Zmieniamy miejsce ukrycia skrzynki, poprzednie jest systematycznie podgryzane przez zwierzęta. Teraźniejsze miejsce lepiej też pokazuje samo torfowisko. Kładka po której można było wejść na jego obszar niestety prawie już nie istnieje, żeby wejść na jej resztki trzeba pokonać jakieś 10 metrów po uginającym się i mlaskającym dywanie z mchu, co nie jest już zbyt bezpieczne.

Skrzynka na wysokości wzroku na skraju bagniska, pewnie zdarzy się ze zamoczysz podeszwy