Pierwsza wzmianka o miejscowości Lgiń i kościele pochodzi z 1311 r. Kolejny kościół budowany z drewna, powstał z fundacji rodziny Lgińskich w drugiej połowie XV w. na wzgórzu, na którym wznosi się obecna świątynia. Gdy ten uległ zniszczeniu, hrabina Nimfa Kęszycka, właścicielka wsi, ufundowała nowy - zbud. w latach 1857-1860 r. Konsekracji dokonał arcybiskup poznański Leon Przyłuski w roku 1860. Parafia Lgiń, od początku swego istnienia, mimo zalewu protestantyzmu w XVI w., zawsze pozostawała katolicka. Należała do dekanatu wschowskiego i archidiecezji poznańskiej. W 1918 r., po powstaniu Państwa Polskiego, parafia znalazła się na terenie Rzeszy Niemieckiej. Została wtedy przyłączona do Prałatury Pilskiej. Na tereny te, wskutek kolonizacji niemieckiego cesarstwa, przybywa coraz więcej ludności protestanckiej, której liczba w 1939r. wynosi ok. 200 osób. Na przełomie lat 1945-1946, po działaniach wojennych, następuje wymiana ludności niemieckiej na polską. Zniknął protestantyzm.
Dla uczczenia ważnych osobistości postawiono 3 rzeźby z drewna uczynione ręką Tomasza Szwarca nieopodal kościoła na skwerze przedstawiające:
1) Małgorzata Lgińska (1476-1531 Małgorzata z Budziszewa, ż. Hinczy Lgińskiego) w 1476 ufundowała kpalicę Św. Anny
2) Hrabinę Nimfę Kęszycką i jej męża Kaliksta – hrabina była fundatorką parafii Św. Bartłomieja w Lginiu, kościołów w Łysinach oraz Krzycku, a także właścicielką majątków w Lginiu, Tylewicach i Łysinach.
/// Edycja 22.07.2016
Kesz przestaje być częścią multi z uwagi na notorycznie ginący etap Lgiń - pałac. Od tego momentu całość jest mini serią z czterema keszami tradycyjnymi. Wszelkie cyferki znajdujące się w logbookach - proszę zignorować.
W jej skład wchodzą:
Kesz: Mikrus magnetyk umieszczony pod drugiej stronie drogi. Weź coś do pisania.