Wieś powstała zgodnie z aktem założycielskim podpisanym przez króla Fryderyka II w 1771 r. Posiadała 669 morgów ziemi, osuszonych po obniżeniu o 2,5 m poziomu jeziora Miedwie. Wieś zasiedlono 1 września 1776 przez 23 kolonistów. Na początku XIX wieku były tu 3 duże i 20 małych gospodarstw, ponadto gospodarstwo szkolne, kuźnia, dwie karczmy. Eksploatowano złoża torfu, uprawiano chmiel. W 1855 r. było 293 mieszkańców, 35 domów mieszkalnych, a w 1868 r. 287 mieszkańców. Wieś posiadała stację kolejową od 1882 roku. W latach 1896 - 1897 wybudowano cukrownię, w latach 1929 - 1932 cukrownia przeszła modernizację. W 1925 r. było 329 mieszkańców, a w 1939 - 314 mieszkańców. Od 1945 r. zmienia się nazwa na Bartniki, Okonica, Okoniewice. Do 1954 wieś była w gminie Wierzbno-Warnice. W 1964 r. oddano do użytku wiejski dom kultury wraz biblioteką publiczną. W latach 1954 - 1972 znajdowała się tu siedziba Gromadzkiej Rady Narodowej. W latach 1969 - 1970 r. wybudowano nową szkołę. Mniej więcej w tym miejscu odczuwa się pierwsze duże zmęczenie.