Urodził się 26 VIII 1620 w Vinstingen (Lotaryngia), syn Anny de Croy i Ernesta, księcia Croy i Arschot, księcia Rzeszy. Jako protestant utracił prawo do spadku po ojcu. Wychowywany na dworze wuja księcia Bogusława XIV. Po śmierci księżnej Erdmuty, która rezydowała na zamku w Słupsku, Anna de Croy wraz z synem osiadła w Słupsku.
Książę Ernest Bogusław podjął studia na Uniwersytecie w Gryfii, uzyskując tytuł rector magnicentissimus. Po rocznym pobycie w Gryfii odbył podróż po Europie zachodniej i Polsce. W 1637 roku Ernest Bogusław został wybrany biskupem kamieńskim. Jego drugim poza Słupskiem miejscem zamieszkania stał się zamek w Golczewie. Książę przez całe życie był mecenasem sztuki.
Po przejściu Pomorza pod władzę Brandenburgii w wyniku traktatu westfalskiego w 1648 roku, zrezygnował z funkcji biskupa (z zachowaniem tytułu) i z ziemi słupskiej. Zostaje mianowany w 1665 roku tytularnym księciem-biskupem namiestnikiem Pomorza Środkowego i księstwa kamieńskiego, a w 1670 został gubernatorem Prus Książęcych z siedzibą w Królewcu.
Tam umiera 7 II 1684 roku. Kondukt pogrzebowy drogę z Królewca do Słupska pokonał w ciągu miesiąca. 16 marca został on uroczyście powitany na przedmieściu staromiejskim. Następnego dnia odbył się w kościele zamkowym (dziś kościół św. Jacka) uroczysty pogrzeb. Zwłoki księcia zostały złożone w krypcie przy boku jego matki.