Zobacz statystykę skrzynki
Zaloguj się, by zobaczyć współrzędne.
Wysokość: 182 m n.p.m.
Województwo:
Polska > mazowieckie
Typ skrzynki: Tradycyjna
Wielkość: Normalna
Status:
Zarchiwizowana
Data ukrycia: 14-06-2008
Data utworzenia: 15-06-2008
Data opublikowania: 15-06-2008
Ostatnio zmodyfikowano: 16-05-2016 
41x znaleziona 
2x nieznaleziona 
1 komentarze 
5 obserwatorów 
8 odwiedzających 
28 x oceniona 
Oceniona jako: dobra
Musisz się zalogować,
aby zobaczyć współrzędne oraz
mapę lokalizacji skrzynki
aby zobaczyć współrzędne oraz
mapę lokalizacji skrzynki
Opis
PL
Skrzyneczka ukryta w czeluści wielkiego i starego drzewa, nieopodal zrujnowanego dworu w Bachorzy.
***
W II poł. XVIII w. Bachorza była własnością księcia Michała Kleofasa Ogińskiego herbu Oginiec, hetmana wielkiego litewskiego, znanego kompozytora i muzyka (to ten od superznanego poloneza "Pożegnanie Ojczyzny"). Z tego też czasu pochodzi prawdopodobnie środkowa część dworu. Ostatnim właścicielem był Teofil Dołęga-Zalewski, który w 1938 r. kupił posiadłość na licytacji, za 125.000 zł.
Po wejściu sowietów w 1944 r. właściciele zostali wygnani z majątku. Od dn. 24 VII 1945 r. majątek upaństwowiono, a następnie utworzono w nim spółdzielnię rolną. We dworze zamieszkali pracownicy spółdzielni, którzy doprowadzili go do ruiny i opuścili, gdy dach zaczął walić im się na głowy. Jedyne co się zachowało, to piękna aleja dojazdowa od szosy, świerkowo-lipowa, długości ok. 300 m.
Choć widać, iż chyba ktoś stara się uratować dwór przed kompletną zagładą, jest on w opłakanym stanie. Trudno sobie wyobrazić dawny wygląd wypełnionych dźwiękami fortepianowych polonezów wnętrz, z wielkimi piecami kaflowymi, kominkami, antycznymi meblami i obrazami mistrzów polskich (m.in. Juliana Fałata).
(wg http://free.of.pl/d/dwory/bachorza/index.htm)
***
W II poł. XVIII w. Bachorza była własnością księcia Michała Kleofasa Ogińskiego herbu Oginiec, hetmana wielkiego litewskiego, znanego kompozytora i muzyka (to ten od superznanego poloneza "Pożegnanie Ojczyzny"). Z tego też czasu pochodzi prawdopodobnie środkowa część dworu. Ostatnim właścicielem był Teofil Dołęga-Zalewski, który w 1938 r. kupił posiadłość na licytacji, za 125.000 zł.
Po wejściu sowietów w 1944 r. właściciele zostali wygnani z majątku. Od dn. 24 VII 1945 r. majątek upaństwowiono, a następnie utworzono w nim spółdzielnię rolną. We dworze zamieszkali pracownicy spółdzielni, którzy doprowadzili go do ruiny i opuścili, gdy dach zaczął walić im się na głowy. Jedyne co się zachowało, to piękna aleja dojazdowa od szosy, świerkowo-lipowa, długości ok. 300 m.
Choć widać, iż chyba ktoś stara się uratować dwór przed kompletną zagładą, jest on w opłakanym stanie. Trudno sobie wyobrazić dawny wygląd wypełnionych dźwiękami fortepianowych polonezów wnętrz, z wielkimi piecami kaflowymi, kominkami, antycznymi meblami i obrazami mistrzów polskich (m.in. Juliana Fałata).
(wg http://free.of.pl/d/dwory/bachorza/index.htm)
Dodatkowe informacje
Musisz być zalogowany, aby zobaczyć dodatkowe informacje.
Obrazki/zdjęcia
Wpisy do logu:
41x
2x
1x
3x
