Renesans lubelski tworzą obiekty murowane z początku XVII wieku, zwłaszcza kościoły, które posiadają wspólne cechy jak:
- obiekty są budowane na planie-rzucie, jednonawowym,
- prezbiterium jest węższe w tych obiektach, od nawy, które zakończone jest półkoliście,
- fasada kościoła jest bez wieży,
- posiadają beczkowe sklepienie z lunetami,
- posiadają stromą konstrukcję dachu,
- tynkowane ściany,
- dekoracja zewnętrzna skupiona na szczytach fasady,
- dekoracja wewnątrz ześrodkowana na sklepieniu, wykonana w sztukaterii, geometryczna w kształtach,
- kaplice boczne umieszczone-przybudowane do ściany nawy,
- ściany wewnątrz obiektów z pilastrami,
- chór wsparty na trzech łukach lub na jednym, rozpiętym na szerokość całej nawy,
- okna wysokie i wąskie, zakończone półkoliście u góry.
Pierwotny kościół wybudowany w 1488 r. jako filia parafii w Stężycy, przez Stanisława Tarłę, następnie w 1503 r. utworzona została parafia. Obecny kościół parafialny murowany, wybudowany w 1632 r., kosztem Gabriela Tarło; w 1757 r. uległ pożarowi, po odbudowaniu przez ks. Strykowskiego, konsekrowany w 1790 r. przez Bpa Mikołaja Oborskiego, sufragana krakowskiego. Styl renesans lubelski z cechami baroku w wystroju wnętrz.
Kesz przed kościołem po lewej stronie. Powodzenia.
You must be logged-in to see additional hints