Zabawę zaczynamy w miejscu gdzie kiedyś stał

Most Warszawski

Most wybudowano w roku 1929. Wyglądał on tak:

Most Warszawski z lotu ptaka

Niestety wyburzono go w roku 2004.

Wybudowano nowy który wygląda tak:

Nowy most

O samym keszu:

Koordy ustalałem na podstawie mapy http://mapy.geoportal.gov.pl/imap/.

Współrzędne wskazują etap 1 gdzie musimy odnaleźć pojemnik (UWAGA ! pojemnik to szklany słoik) w którym są  wskazówki jak odnaleźć etap 2 . Wskazówki to bardzo stara mapai krótki opis (nie zabieraj mapy ze sobą. Zostaw ją dla kolejnych poszukiwaczy) Co znajduje się w drugim etapie dowiesz się ...... jak go odnajdzieszJeśli będziesz miał z tym problem to zerknij na fotkę spojler "etap 2"

PAMIĘTAJ żeby przy podejmowaniu kesza z etapu drugiego włożyć go na miejsce w ten sam sposób jak go tam zastałeśJeśli zrobisz to "odwrotnie" to następni "poszukiwacze skarbów" będą mieli problem z wyjęciem pojemniczka.

W trakcie poszukiwań znajdziesz się w pobliżu dawnej łaźni miejskiej o której możesz przeczytać poniżej:

Stara Łaźnia – historia niezwykłego miejsca

Budynek, w którym mieści się restauracja Stara Łaźnia, powstał w 1902 roku. Jego adresem była wówczas ul. Stodólna (dziś Tkaczew) w pobliżu rzeki Bzury. Wzniesiony kosztem ówczesnego Magistratu za przeszło 16 tysięcy rubli, został przeznaczony na publiczną łaźnię miejską. Choć pierwsze lata działalności okazały się niepowodzeniem, w 1909 r. Towarzystwo Higieniczne postanowiło przywrócić ją do życia. Budynek poddano renowacji, udoskonalono wyposażenie i 13 października 1912 r. ponownie otwarto “Zakład Kąpielowy”. Od tej pory łaźnia funkcjonowała znacznie sprawniej – w samym roku 1913 skorzystało z niej około 10 tys. osób. Zakład kąpielowy funkcjonował również w czasie I wojny światowej, po zakończeniu której wrócił pod zarząd miejscowego Towarzystwa Higienicznego. W 1922 r. Łaźnia stała się ponownie własnością Magistratu. Zwiększono jej wyposażenie o dodatkowe urządzenia i pokoje kąpielowe. Podczas II wojny światowej łaźnia podlegała pod Zarząd Miejski kierowany przez okupanta niemieckiego.

Podobnie jak w przypadku wielu miejsc, wojna i czasy komuny odcisnęły znamię na historii budynku. Okazało się, że stabilizacji nie przyniosła też zmiana ustroju. W dawnej łaźni produkowano klisze i slajdy, następnie znicze, a w końcu zaczęto handlować tu paszami.

Nasza część historii zaczyna się wraz z początkiem roku 2010. Zabytkowy budynek przechodzi w ręce Kariny i Krzysztofa Malinowskich, którzy pół roku później otwierają w nim restaurację. Miejsce to urzekło ich swoim klimatem, historią i ciekawą architekturą – dziś dzielą się swą pasją z gośćmi odwiedzającymi lokal. W Starej Łaźni podziwiać można nie tylko odrestaurowany zabytek, ale również zabytkowe elementy aranżacji i gromadzone przez lata, łowickie pamiątki.

źródło : http://www.stara-laznia.pl/o-nas.html