Zmiana podpowiedzi kodowanej w związku ze zmianą sposobu ukrycia skrzynki.
Świniobicie na Kaszubach odbywało się zwykle dwa razy do roku – na Boże Narodzenie i Wielkanoc. Znaczną część mięsa, zwłaszcza ze świniobicia jesiennego, przerabiano na kiełbasy, natomiast najlepsze porcje konserwowano w soli lub wędzono, aby wydłużyć okres ich przechowania.
Mięso przeznaczone na kiełbasy i inne wyroby siekano dużym nożem lub tasakiem na drewnianych deseczkach. Masę do jelit napychano za pomocą rogów bydlęcych, wewnątrz pustych, które były na obu końcach równo ucięte, a w środku starannie wyskrobane.
Bardzo często po świniobiciu przygotowywana była wątrobianka, która na Kaszubach nosi nazwę léberka (od niemieckiego słowa Leber – wątroba).
Skrzynka:
Maskowanie miejskie.
Je moet ingelogd zijn om de hints te zien