Pobłocie - wieś sołecka w gminie Główczyce, licząca 775 mieszkańców (stan na 31.05.2001 r.).1 Jeszcze w XVIII w. mówiono w Pobłociu głównie po kaszubsku. Przed wybuchem II wojny światowej mieszkało tu 760 osób (stan na 17 maja 1939 r.).
W XV w. wieś była własnością rodziny von Tessen i należała do tzw. Dóbr Smołdzińskich, w skład których wchodziły: Smołdzino, Witkowo, Wierzchocino, Siecie, Gardna Mała, Lubuczewo, Będziechowo i Pobłocie. Po śmierci Swanta von Tessen (w 1608 r.) wygasła linia tego rodu, a majątek przejęła księżna Erdmut Hohenzolern von Brandenburg, małżonka księcia Jana Kazimierza. Po jej śmierci ( 13 listopada 1623 r.) wieś przeszła w ręce Christoph'a von Hoym - marszałka ostatniego księcia pomorskiego Bogusława XIV. W rękach rodziny von Hoym Pobłocie było do 1801 r. W 1836 r. jako właścicieli majątku wymienia się rodzinę von Blankensee, a od 1837 kapitana Wilhelma Klaudiusa Theodora von Krause. Po jego śmierci spadkobiercą majątku został jego syn Rudolf Klaudius Otto Filipp. Jeszcze pod koniec XIX w. wieś znajdowała się w rękach rodziny von Krause. W 1908/09 r. została ona zasiedlona przez Pomorskie Towarzystwo Osiedleńcze. Powstało wówczas 72 nowe stanowiska osadnicze. 

W miejscowości funkcjonowała trzystopniowa szkoła powszechna z dwiema klasami i dwoma nauczycielami. Od 1941 r. w Ruschütz (Rzuszcze) działał roczny obóz wiejski dla młodzieży (Landjahr). Jego celem było wprowadzenie karności, porządku i narodowosocjalistycznej świadomości (Zucht, Ordnung und nationalsozialistischer Gemeinschaftssinn). Udział w obozie był obowiązkowy, a młodzież w nim uczestnicząca była pozbawiona kontaktów z rodziną przez cały okres szkolenia. Cała kadra (łącznie z komendantem) nosiła mundury Hitlerjugend. Obóz znajdował się w dawnym pałacu rodziny von Hoym'a, w którym przed wybuchem wojny mieścił się Dom Dziecka (Kinderheim).

Już w 1945 r. do Pobłocia przybyli pierwsi osadnicy polscy, którzy nazwę miejscowości - Poblotz zmienili na Pobłocie. Wiosną 1946 r. rozpoczęła się akcja przesiedleńcza ludności niemieckiej. Wieś została zasiedlona w większości przez ludność z terenów obecnej Litwy, Białorusi i Ukrainy. 25 września 1945 r. utworzono gminę wiejską Pobłocie, w skład której weszło 13 gromad, tj. Cecenowo, Dargoleza, Gorzyno, Gorzysław, Pobłocie, Podole Wielkie, Radosław, Rzuszcze, Stowięcino, Szczypkowice, Warblino, Wolinia i Wykosowo. Reforma administracyjna z 29 września 1954 r. (wprowadzająca gromady w miejsce gmin) spowodowała likwidację gminy Pobłocie. Została ona ponownie reaktywowana 1 stycznia 1973 r. i istniała do 1 lipca 1976 r., tj. do czasu wchłonięcia przez gminę Główczyce.

W 1947 r. podczas akcji „Wisła” zostali tu przymusowo przesiedleni Ukraińcy z terenów południowo-wschodniej Polski. W 1945 r. działała w Pobłociu szkoła dla dzieci przesiedleńców, która początkowo mieściła się w parterowym budynku przedwojennej szkoły. W 1949 r. została ona przeniesiona do dawnego pałacu von Hoym'a, w którym przed wojną mieścił się Dom Dziecka, natomiast zaraz po jej zakończeniu: biblioteka gminna i świetlica. Po reformie szkolnictwa (w 2008 r.) zmieniono jej nazwę na: Zespół Szkół (Szkoła Podstawowa im. Juliana Tuwima i Gimnazjum).

informacje zaczerpnięte z http://www.cmentarze_slupsk.republika.pl/

Koordynaty wskazują na sam budynek. Skrzynka to niewielka tubka przyczepiona magnesem. Aby ją odnaleźć należy stanąć przed frontem budynku szkoły. Odliczając w przeciwnym kierunku do ruchu wskazówek zegara należy odnaleźć odpowiednie okno na najniższym poziomie budynku przy którym ukryta jest skrzynka. Liczbę (i właściwe okno) wskaże ilość liter w ostatnim wyrazie znajdującym się na czerwonej tabliczce umiejscowionej przy wejściu do budynku szkoły.