Schron bojowy w domu „Strzelca” jest bardzo nietypowym schronem bojowym, jako że został on celowo zamaskowany w budynku cywilnym. Wchodził on w skład Samodzielnej Grupy Bojowej (Łącznikowego Punktu Oporu) „Kamień”, który operacyjnie łączył umocnienia na „Wzgórzu 310” w Bobrownikach i Samodzielną Grupę Bojową „Brzeziny”, a dalej „Wzgórze 305” w Dąbrówce Wielkiej.

Budynek, w którym znajduje się ten unikalny na skalę Polski schron, został wzniesiony w 1938 r. na siedzibę paramilitarnej organizacji „Strzelec”. Możliwe, że to przeznaczenie obiektu zdecydowało o zlokalizowaniu w nim schronu bojowego.

Sam budynek mieszkalny charakteryzuje się bardzo mocną i solidną konstrukcją. Schron bojowy umieszczono w północno-zachodnim narożniku budynku. Jego istnienie utrzymywane było w tajemnicy, stąd też strzelnice obiektu były najprawdopodobniej zamaskowane drewnianymi okiennicami.

Schron jest obiektem jednoizbowym posiadającym aż dwa wejścia, wyjście ewakuacyjne i dwie strzelnice, które są tego samego typu, jak te występujące w schronach pozorno-bojowych. Jego załoga mogła się składać z kilku osób, a wyposażeniem bojowym mogły być dwa rkm-y czy nawet dwa ustawione na stołach pod strzelnicami ckm-y. Zadaniem obiektu było wspieranie sąsiednich schronów Samodzielnej Grupy Bojowej „Kamień” i zamknięcie ogniem broni ręcznej i maszynowej wyjścia z ulic prowadzących do Kamienia od strony zachodniej.

Jego walorem miała być nie tyle siła ognia i solidna konstrukcja, ile zaskoczenie przeciwnika.

Po wojnie w budynku miała swoją siedzibę placówka Milicji Obywatelskiej, a później osiedlili się tutaj normalni lokatorzy.

Schron w Piekarach Śląskich stanowi jeden z elementów tzw. Obszaru Warownego „Śląsk”, który został stworzony dla obrony polsko-niemieckiej granicy w latach 30. XX w. Decyzję o jego stworzeniu podjęto w 1933 r. z uwagi na zwiększające się realne zagrożenie ze strony Niemiec i związaną z nim konieczność obrony Górnego Śląska. System oparto na tzw. fortyfikacji rozproszonej, polegającej na budowaniu dużej ilości niewielkich schronów bojowych, powiązanych systemem ognia i połączonych siecią umocnień ziemnych. W przypadku polskich fortyfikacji przyjęto zasadę tworzenia tzw. punktów oporu, czyli skupisk „bunkrów” zdolnych do obrony okrężnej.

W pierwszym etapie, przypadającym na lata 1933–1935 zbudowano trzy izolowane punkty oporu: p.o. „Dąbrówka Wielka” (1933), p.o. „Szyb Artura” (1934) i p.o. „Bobrowniki” (1935) – w sumie ok. 26 schronów bojowych. W kolejnych latach powstały kolejne schrony, a te istniejące były cały czas wyposażane i umacniane. W 1938 r. w ramach akcji zagęszczania obrony, na całym odcinku Obszaru Warownego „Śląsk” stworzono obiekty pozorne, pozorno-bojowe oraz lekkie schrony bojowe, wśród których znalazł się opisywany tutaj schron w domu „Strzelca”. Prace fortyfikacyjne trwały do momentu wybuchu II wojny światowej, w przededniu której do życia została również powołana Grupa Operacyjna „Śląsk”.

Obiekt miał już kiedyś kesza OP2AF9, dlatego ten jest troszkę inny.

Jak podjąć skrzynkę ? Udaj się na współrzędne. Przeczytaj uważnie wszystko co trzeba na budynku, w którym znajduje się opisany obiekt i rozwiąż dwa zadania:

1. Czwarta litera trzeciego członu OWŚ; Pod kronikarzem.
2. Piąta litera trzeciego wyrazu na zielonym; Z kalibru ckm weź to co po przecinku, podziel na pół i dodaj+1.

Pomyśl i udaj się po kesza.