Renesans lubelski tworzą obiekty murowane z początku XVII wieku, zwłaszcza kościoły, które posiadają wspólne cechy jak:

• obiekty są budowane na planie-rzucie, jednonawowym,
• prezbiterium jest węższe w tych obiektach, od nawy, które zakończone jest półkoliście,
• fasada kościoła jest bez wieży,
• posiadają beczkowe sklepienie z lunetami,
• posiadają stromą konstrukcję dachu,
• tynkowane ściany,
• dekoracja zewnętrzna skupiona na szczytach fasady,
• dekoracja wewnątrz ześrodkowana na sklepieniu, wykonana w sztukaterii, geometryczna w kształtach,
• kaplice boczne umieszczone-przybudowane do ściany nawy,
• ściany wewnątrz obiektów z pilastrami,
• chór wsparty na trzech łukach lub na jednym, rozpiętym na szerokość całej nawy,
• okna wysokie i wąskie, zakończone półkoliście u góry.

Kościół "na Czwartku" to prawdopodobnie najstarsza świątynia parafialna Lublina. Stoi na wzgórzu, którego dzieje osadnicze sięgają V-VII w. Kościół należy też do najstarszych na Lubelszczyźnie. Według tradycji pierwotny kościół miał być tu wybudowany jeszcze w X w., w XIV był on już murowany. Obecnie istniejący murowany, wybudowany w XVI-XVII w., przebudowano w stylu renesansu lubelskiego. Po ostatecznym ukończeniu na początku XVII w. - 1644 r. - został konsekrowany. W ciągu wieków kilkakrotnie remontowany i odnawiany: w latach 1874-75 dobudowano przedsionek przed wejściem głównym, w 1900 roku z bocznej sionki zrobiono kaplicę MB Nieustającej Pomocy i dobudowano zakrystię, w 1977 roku remontowano kościół po pożarze. Świątynia jest jednonawowa, sklepienie pokryte charakterystycznymi sztukateriami. W prezbiterium znajduje się ołtarz główny z drzewa dębowego i sosnowego, u szczytu obraz MB Bolesnej, w niższej części drewniana statua św. Mikołaja, zasłaniana obrazem tego świętego. W 1964 r. wykonano ołtarz soborowy, poza nim są jeszcze trzy ołtarze boczne, również drewniane. Przy ambonie obraz św. Trójcy, nad nim św. Józefa i obok chrzcielnicy ołtarz z obrazem św. Walentego, nad nim św. Małgorzaty Marii Alacoque. W kaplicy barokowy ołtarz z obrazem MB Nieustającej Pomocy, sprowadzony z Rzymu w 1910 r. Obok kościoła znajduje się dzwonnica z kamienia i cegły z dwoma dzwonami.

Co do kesza:

Weź coś do pisania. Wieczorem ostrożnie, okolica nieszczególna do samotnych spacerów dla obcych. Kesz po prawej stronie wejścia na plac kościelny.

Powodzenia