Jest najstarszą parafią wiejską na Śląsku, erygowana została 4 października 1277 na mocy dekretu biskupa Pawła z Przemankowa, w dekanacie sławkowskim. Na jej terenie urodził się późniejszy biskup krakowski i wrocławski Nanker, istniał tu kościół murowany z kamienia w stylu romańskim.

Znaczny rozwój miejscowości, a tym samym parafii, stał się przyczyną podjęcia przez ówczesnego proboszcza, księdza Józefa Kruppę, starań związanych z budową nowej świątyni w Kamieniu. Po początkowych trudnościach, hrabia Guido Henckel von Donnersmarck wyraził zgodę na rozpoczęcie budowy kościoła. Projekt świątyni w stylu neogotyckim wykonał popularny wówczas architekt Ludwig Schneider. Projektowana świątynia miała być zlokalizowana na miejscu istniejącej pierwotnej świątyni. W tej sytuacji podjęto decyzję budowy tymczasowego kościoła wykonanego z cegły i drewna. Powstał on w 1897 na posesji Wincentego Piwowara, obok starej szkoły. W dniu 14 listopada 1897 ksiądz Kruppa, za pozwoleniem kardynała Georga Koppa, poświęcił tymczasowy kościół. Stary, kamienny kościół został rozebrany na przełomie 1897 i 1898.

1 maja 1898 rozpoczęto budowę nowego kościoła. 19 maja 1898 nastąpiło uroczyste poświęcenie kamienia węgielnego. Pod koniec tego roku kościół został zamknięty w tzw. stanie surowym. W 1899 do kościoła została dobudowana wieża oraz prowadzony były prace wykończeniowe. 30 listopada 1899 z polecenia kardynała-arcybiskupa Georga Koppa, ksiądz-dziekan Konietzko z Radzionkowa dokonał poświęcenia nowego kościoła. Fundatorami świątyni byli m.in.: hrabia Guido Henckel von Donnersmarck ze Świerklańca, kardynał Georg Kopp z Wrocławia, Giesche Spółka Akcyjna, Kopalnia Nowa Helena (hrabiego Hohenlohe), Kopalnia Cecilia, Kopalnia Samuelsgluck, hrabia Laza von Donnersmarck z Nakła, ksiądz-proboszcz Froelich (witraże transeptu), Fundusz Wolnych Kuksów oraz parafianie.

W dniu 10 czerwca 1904 odbyła się uroczysta konsekracja kościoła, której dokonał kardynał Georg Kopp. W 1913 kościół został zelektryfikowany. W 1925 wnętrze kościoła otrzymało nową polichromię. Dwadzieścia lat później prezbiterium zostało pokryte blachą miedzianą. W 1943 na potrzeby toczącej się II wojny światowej zostały zarekwirowane dzwony kościelne. W ciągu XX wieku kościół wewnątrz był kilka razy odnawiany. W 2001 świątynia powróciła do pierwotnego stanu, odnowiono freski, wszystkie ołtarze, ambonę, chrzcielnicę, drzwi i ławki w kościele.

Kesz – troszkę większe mikro -  ukryty w ruchliwym miejscu , szczególnie w godzinach mszy św.– prosimy podejmować ostrożnie.
Skrzynka poza terenem kościoła, tak że można ją podejmować całą dobę.