1 lutego 1922 oddano do użytku zajezdnię tramwajową na Pradze przy ulicy Kawęczyńskiej Nr.16. Hala zajezdni liczyła 158,3 metra długości i 56 metrów szerokości. Jej boki wieńczyły przybudówki o długości 9.10 metra. Konstrukcję wzniesiono z żelbetu włącznie ze stropem, który zawieszony był 8,8 metra nad podłogą po środku po bokach zaś 5,5 metra. Halę podtrzymywały cztery rzędy słupów. Na 15 torach mieściło się w jej wnętrzu 212 wozów tramwajowych. Zajezdnia była typu przelotowego z kanałami rewizyjnymi biegnącymi pod wszystkimi stanowiskami. Z pętli na Michałowie za Bazyliką jeździł tramwaj lini 25, który zapewniał bezpośrednie połączenie Pragi ze Sródmieściem i Ochotą. Zabudowania Zajezdni Tramwajowej stanowią okazały objęty obecnie ochroną konserwatorską kompleks budynków ("A co Pan robisz jakieś zdjęcia to nie muzeum" tyle od ochroniarza). Wybudowanie zajezdni znacznie ozdobiło i ożywiło całą dzielnicę. Na miescu parceli należących do bankrutujących Szwarmacherów, Rabinowiczów i Konów - właścicieli cegielni w Pustelniku, nowi inwestorzy uruchomili warsztaty i sklepy. Ożywienie gospodarcze tej części miasta było tak znaczne, że w latach trzydziestych wypuszczono na giełdę siedmioprocentowe listy zastawne na sfinansowanie budowy domów mieszkalnych dla pracowników przedsiębiorstwa tramwajowego. Zajeły one prawą stronę posesji od nr 10 do 22. Od 14 września 1944 roku na terenie zajętej przez wojska radzieckie Pragi, zaczęło formalnie funkcjonować przedsiębiorstwo komunikacyjne. Jego działalność rozpoczęto od odbudowy przedsiębiorstwa, które zaczęło się w zajezdni przy ulicy Kawęczyńskiej. W tym czasie na lewym brzegu Wisły dogorywało Powstanie Warszawskie. Pod nr. 26, między bramami wjazdowymi do zajezdni znajduje się jeden z ostatnich "drewniaków". informacje za. Dokładność +-5m, magnetyczny. Tu zdjęcia z środka.