Zanim założono w latach 70. XIX w. funkcjonujący do dziś cmentarz komunalny przy ul. Szpitalnej w Żarach (tzw. nowy cmentarz), pochówki mieszkańców wszystkich wyznań odbywały się na terenie nieistniejącego już tzw. starego cmentarza miejskiego pw. Św. Trójcy. Na przedwojennych mapach jego lokalizacja jest wyraźnie zaznaczona na południe od centrum miasta. Oglądając archiwalne zdjęcia czy grafi ki przedstawiające panoramę południowej części Żar, położenie nekropolii zdradzi wynurzającą się z zieleni drzew wieżyczka kościoła cmentarnego. Cmentarz pw. Św. Trójcy rozciągał się wzdłuż ul. Zakopiańskiej i ul. 11 Listopada, po obu stronach al. Wojska Polskiego, przed wojną nazywanej Am alten Stadtkirchhof, tj. przy starym cmentarzu miejskim. Kompleks miał charakter ogrodowo-parkowy. Tło dla kunsztownie rzeźbionych pomników nagrobnych tworzyły żywopłoty, rozłożyste drzewa i krzewy. Dziś jest w tym miejscu park oraz hale produkcyjne fi rmy „Relpol SA”.Cmentarz pw. Św. Trójcy założono w drugiej połowie XVII w., za czasów gdy władzę na żarskim zamku sprawował ród Promnitzów. Jego wytyczenie w miejscudotąd niezagospodarowanym, poza granicami miasta jeszcze wówczas szczelnie otoczonego średniowiecznymi murami, zapewniało możliwość swobodnej rozbudowy nekropolii w późniejszych latach. Fundamenty pod barokowy kościół cmentarny położono około 1706 r. Świątynia ta, w której odprawiano nabożeństwa żałobne, była zbudowana na planie ośmioboku, z bardzo prostym i oszczędnym wystrojem elewacji. Jej wnętrze obiegały dwie kondygnacje empor („balkonów”), które pozwalały na zgromadzenie podczas jednego nabożeństwa sporej liczby wiernych w większości wyznania protestanckiego. Jak ilustruje załączone archiwalne zdjęcie, kościół cmentarny został niemal doszczętnie zburzony podczas nalotu wojsk alianckich 11 kwietnia 1944 r. na niemieckie jeszcze miasto, które nosiło wówczas nazwę Sorau. Po wojnie opuszczoną nekropolię zdewastowano i splądrowano nie zważając na ludzkie szczątki. Co cenniejsze płyty nagrobne skradziono. Ostatecznie cmentarz zlikwidowano na początku lat 60. XX w., w ramach akcji „porządkowania” terenu Żar. Wzdłuż północnej i południowej granicy cmentarza ciągnęły się parterowe krużganki z półkolistymi arkadami, pochodzące z przełomu XVII i XVIII stulecia. W podziemiu mieściły się obszerne rodzinne krypty grobowe. Na dwie z nich natrafi ono w maju 2010 r. podczas wykopów związanych z modernizacją skrzyżowania i budową ronda im. księdza Tadeusza Demela. Archeolodzy sprawujący nadzór podczas tej inwestycji znaleźli również pozostałości ludzkich pochówków – kości i elementy żeliwne trumien, oraz fragmenty płyt nagrobnych mniej więcej z lat 1700-1900 wykonanych z marmuru, granitu czy piaskowca z zachowaną kolorową polichromią i złoceniami. Wydobyte szczątki ludzkie pochowano w grobie masowym na cmentarzu komunalnym, natomiast płyty i pomniki nagrobne czekają na fachową konserwację i ekspozycję.Według przekazów cmentarz był jednym z piękniejszych na Dolnym Śląsku i Łużycach oraz słynął z nagrobków o interesujących kształtach, zasługujących niejednokrotnie na miano dzieł sztuki. Zachowało się niewiele archiwalnych zdjęć przedstawiających teren cmentarza z widocznymi pomnikami nagrobnymi, dlatego też tym bardziej cenne dla historii Żar są wyżej wspomniane znaleziska archeologiczne.

żródło: Anna Kubiak http://www.echanekropolii.pl/

żródło: http://fotopolska.eu/

O keszu:

To mikrus, schował się gdzieś w drzewie. Koordynaty wskazują miejsce ukrycia.

Na znalazców czekają:

- trzy certifkaty,

- logbook, 

- temperówka,

- ołówek.

Proszę o dokładne odkładanie i zabezpieczenia kesza! Miłego szukania!

http://mojekeszowanie.blogspot.com/