Samuraje jako grupa społeczna pojawili się na przełomie VII i VIII wieku n.e.
Genezy można dopatrywać się w zmianach w systemie politycznym ówczesnej Japonii.
Od czasu powstania w 702 r. kodeksu uznającego władzę cesarza nad krajem i oddającego mu ziemie (należące wówczas do poszczególnych rodów)
pod władanie, rozpoczął się okres tworzenia struktur feudalnych o nazwie shōen, zarządzanych przez gubernatorów.
Z czasem władza cesarska przestała mieć na nie wpływ. Wtedy też zaczęły powstawać oddziały zbrojne podporządkowane
właścicielom, mające w razie potrzeby służyć obronie majątków.
Symbolem pozycji samurajów były dwa miecze: długi katana i krótki wakizashi, razem stanowiące komplet zwany daishō.
Ich noszenie było prawem i obowiązkiem japońskich wojowników. Daishō nie były tylko bronią.
Mówiono o nich, że stanowią duszę samuraja, toteż samuraje byli silnie związani ze swoimi mieczami i otaczali je głęboką czcią.
Rzeźba samuraja z epoki Edo – Date Masamune
Istniało bardzo wiele szkół walki. Wprawny samuraj potrafił zabić przeciwnika już za pierwszym ciosem,
ponoć nawet jednym cięciem przeciąć go na pół, wzdłuż od czubka głowy. Owe śmiercionośne umiejętności wynikały
ze sposobu walki, który polegał przede wszystkim na rozpoznaniu szkoły w jakiej kształcił się oponent,
a co za tym idzie używanej przezeń techniki, dzięki czemu samuraj mógł błyskawicznie zastosować opracowaną metodę kontrataku.
Ze względu na charakter tej walki, nastawionej na zadanie śmierci niemal jednym ruchem miecza, bywało, że kończyła się ona zgonem dla obu stron.
Samuraj kształcony był nie tylko w posługiwaniu się mieczem, ale także łukiem (kyūjutsu), jak również innymi rodzajami broni,
jak np.: włócznia zwana yari, broń drzewcowa o nazwie naginata, czy wachlarz bojowy tessen.
Charakterystyczna dla samurajów była ich fryzura – włosy upięte na czubku głowy i wygolone z przodu, nad czołem.
Nosili strój składający się m.in. ze spodni hakama, kamizelki kamishimo, na których widniał kamon (herb klanu/rodziny), i innych dodatków.
Główną zasadą była wierność swemu panu i bezwzględne podporządkowanie się. W walce samuraj nie mógł odczuwać lęku przed śmiercią
(podobnie jak podczas popełniania seppuku), nie mógł kapitulować w walce, byłoby to bowiem rozwiązanie niehonorowe.
Samuraje byli kształceni w kierunku poznania bushidō, uczono ich między innymi czytania, pisania, sztuki kaligrafii, literatury, muzyki,
retoryki, taktyki, prawa, medycyny i matematyki. Wykładano im także poezję japońską i chińską.
Tradycyjne japońskie Sekretne pudełko pochodzi z bogatej kulturowo Okresu Japonii Edo. Po raz pierwszy użyte byłoe własnie przez samurajów wysyłających tajne wiadomości.
Dzięki tej skrzynce będziesz mógł więc sie sprawdzić .... czy przejdziesz test Samuraja i odczytasz ukrytą zawartość ....
Samuraje jako grupa społeczna pojawili się na przełomie VII i VIII wieku n.e. Genezy można dopatrywać się w zmianach w systemie politycznym ówczesnej Japonii. Od czasu powstania w 702 r. kodeksu uznającego władzę cesarza nad krajem i oddającego mu ziemie (należące wówczas do poszczególnych rodów) pod władanie, rozpoczął się okres tworzenia struktur feudalnych o nazwie shōen, zarządzanych przez gubernatorów. Z czasem władza cesarska przestała mieć na nie wpływ. Wtedy też zaczęły powstawać oddziały zbrojne podporządkowane właścicielom, mające w razie potrzeby służyć obronie majątków.Symbolem pozycji samurajów były dwa miecze: długi katana i krótki wakizashi, razem stanowiące komplet zwany daishō. Ich noszenie było prawem i obowiązkiem japońskich wojowników. Daishō nie były tylko bronią. Mówiono o nich, że stanowią duszę samuraja, toteż samuraje byli silnie związani ze swoimi mieczami i otaczali je głęboką czcią.
Wprawny samuraj potrafił zabić przeciwnika już za pierwszym ciosem, ponoć nawet jednym cięciem przeciąć go na pół, wzdłuż od czubka głowy. Owe śmiercionośne umiejętności wynikały ze sposobu walki, który polegał przede wszystkim na rozpoznaniu szkoły w jakiej kształcił się oponent, a co za tym idzie używanej przezeń techniki, dzięki czemu samuraj mógł błyskawicznie zastosować opracowaną metodę kontrataku. Ze względu na charakter tej walki, nastawionej na zadanie śmierci niemal jednym ruchem miecza, bywało, że kończyła się ona zgonem dla obu stron.Samuraj kształcony był nie tylko w posługiwaniu się mieczem, ale także łukiem (kyūjutsu), jak również innymi rodzajami broni, jak np.: włócznia zwana yari, broń drzewcowa o nazwie naginata, czy wachlarz bojowy tessen.
Charakterystyczna dla samurajów była ich fryzura – włosy upięte na czubku głowy i wygolone z przodu, nad czołem. Nosili strój składający się m.in. ze spodni hakama, kamizelki kamishimo, na których widniał kamon (herb klanu/rodziny), i innych dodatków.
Główną zasadą była wierność swemu panu i bezwzględne podporządkowanie się. W walce samuraj nie mógł odczuwać lęku przed śmiercią (podobnie jak podczas popełniania seppuku), nie mógł kapitulować w walce, byłoby to bowiem rozwiązanie niehonorowe.Samuraje byli kształceni w kierunku poznania bushidō, uczono ich między innymi czytania, pisania, sztuki kaligrafii, literatury, muzyki, retoryki, taktyki, prawa, medycyny i matematyki. Wykładano im także poezję japońską i chińską.
Tradycyjne japońskie Sekretne pudełko pochodzi z bogatej kulturowo Okresu Japonii Edo. Po raz pierwszy użyte byłoe własnie przez samurajów wysyłających tajne wiadomości.Dzięki tej skrzynce będziesz mógł więc sie sprawdzić .... czy przejdziesz test Samuraja i odczytasz ukrytą zawartość ....
Skrzyneczka dostępna będzie na eventach oraz po wcześniejszym umówieniu się telefonicznie pod numerem: 723211000:-)