Poniższe informacje nie pochodzą z internetu lecz są wyszukane przeze mnie u miejscowego konserwatora zabytków.

Wieża ciśnień została wzniesiona w 1928 r w celu zasilania w wodę technologiczną taboru parowego oraz w wodę pitną osady kolejowej.  Obiekt funkcję swoją spełniał do 1993 r. Dziś stoi nieużytkowany, pusty i niszczeje. Jedynie przez 2 lata (2007-2009) była wynajmowana jako miejsce treningu boksu tajskiego.

Obiekt aktualnie nie jest wpisany jako zabytek ( choć są takie plany na 2013 r) lecz jest pod ochroną konserwatorską.

[1] wkładka z archiwum Konserwatora zabytków – autor mgr inż. Leszek Budych  

Materiał. Wieża ciśnień wykonana jest jako konstrukcja żelbetowa, szkieletowa. Ustrój nośny wieży stanowią słupy żelbetowe powiązane na wysokościach stropów rusztem z podciągów. Dwukomorowy zbiornik cylindryczny wsparty jest na ośmiu słupach nośnych, żelbetowych o przekroju prostokątnym 110 x 45 cm. Słupy wsparte są na betonowych ławach fundamentowych. Stropy wykonane są z rusztu belkowego i żelbetowej płyty o grubości 20 cm. Ruszt z podciągów o wysokości 70 cm na pierwszej kondygnacji i 85 cm pod zbiornikiem i stałej szerokości belek 45 cm. Ściana trzony wieży do wysokości 3,0 m wykonana jest jako betonowa o grubości 60 cm z zewnątrz licowana ciosami kamienia granitowego a wewnątrz tynkowana. Wyżej ściany trzonu i ściany osłonowe zbiornika wypełnione cegłą ceramiczną na zaprawie cementowo-wapiennej z zewnątrz i wewnątrz tynkowana. Komunikacja wewnętrzna prowadzona jest stalowymi schodami drabiniastymi. Stolarka okienna stalowa typu przemysłowego z drobnymi podziałami. Drzwi wejściowe drewniane, dwuskrzydłowe, klepkowe. Głowica wieży przykryta stropodachem żelbetowym, płaskim. Pierwotnie, przed 1955r. dach miał kształt stożka, więźba była drewniana a połacie kryte dachówką ceramiczną. 

Plan. Wieża posadowiona na planie koła. W przyziemiu kanały prowadzące rurociągi. Usytuowano tam również piec grzewczy, węglowy. Stropy wyższych kondygnacji służą do komunikacji poziomej i pionowej. Zawory rurociągów usytuowano pod zbiornikiem a do ich obsługi wykonano pomosty żelbetowe, którymi prowadzona jest komunikacja dogłowicy (przez wykusz). Trzon na planie koła o średnicy zewnętrznej 12,03 m i wewnętrznej 10,83 m. Głowica nadwieszona nad trzonem o średnicy 12,40 m.

Bryła. Wieża niepodpiwniczona. Trzon walcowy podzielony stropem na trzy kondygnacje. Głowica o kształcie walca opłaskiej podstawie, słabo nadwieszona nad trzonem. Trzon głowicy w kształcie lekko zbieżnego stożka (prawie walca).Głowice podpiera masywny gzyms. Lekko wysunięty z głowicy wykusz podparty jest na masywnych wspornikach połączonych sklepionym łękiem. Dach o niewielkim spadku 

Elewacje: symetryczne, osiowe. W podstawie okładzina kamienna zaznaczająca masywny cokół, Portal ciosowy o półkolistym sklepieniu. Wyżej trzon tynkowany ( z licznymi ubytkami tynku odsłaniającymi cegłę wypełniającą szkielet żelbetowy ). Elewacja głowicy otynkowana. Historyzm budowli wyraża się masywnym detalem kamiennego portalu i betonowego gzymsu kordonowego oraz wspornika – wykusza. Obok przetworzonych form pseudośredniowiecznych pojawiają się w elewacjach łęki odcinkowe i eliptyczne (okulus nad wykuszem). Otwory okienne w trzonie wieży zamurowane. 

A SKRZYNKA: to aluminiowe opakowanie po cygarze owinięte czarną izolacją. Ukryta w miejscu  wskazanym przez  współrzędne. Niezakopana, ukryta w sposób tradycyjny dla skrzynek leśnych :)