Obwarowany Poznań otoczony był ściśle wałami i fosami fortecznymi. Komunikację miasta z otoczeniem umożliwiało 13 bram przeznaczonych do ruchu pieszego i kołowego i jedna brama kolejowa. Bramy główne zbudowane były w formie skazamatowanego przepustu w wale, połączonego z mostem, przerzuconym przez fosę. Most posiadał po stronie wewnętrznej krótki odcinek zwodzony. Przejścia przez wał zaopatrzone były w efektowne fasady, zdobione motywami, nawiązującymi do średniowiecznej architektury obronnej. Pozostałe bramy posiadały budowę uproszczoną, umieszczone były w murze lub w przesiecznicy w wale. Z reguły bramy umieszczone były w kurtynach w sąsiedztwie jakiegoś większego dzieła, umożliwiającego ich skuteczną obronę, Czas budowy bram pokrywa się z okresami budowy sąsiadujących z nimi dzieł, a więc dla fortyfikacji prawobrzeżnych i bramy Cmentarnej przypada na lata 1830 - 1849(?) a dla pierścienia lewobrzeżnego na lata 1840 - 1860. W związku z narastaniem problemów komunikacyjnych w Poznaniu, w 1867 roku dokonano poszerzenia Bramy Berlińskie z jednoprzejazdowej na dwuprzejazdową, a w latach 1881/82 przebito nową bramę, Rycerską, prowadzącą w stronę dworca kolejowego. Wszystkie bramy z wyjątkiem Kolejowej były udostępnione dla komunikacji publicznej, ale tylko bramy Berlińska i Cmentarna, a później także Warszawska, były otwarte również w nocy.
Projekt został stworzony przez uczestników spotkania Porozumienie dla Twierdzy Poznań zaprasza 2 ,aby pokazać granice Poznania około 1900 roku ( nie tak dawno) i gdzie były bramy do miasta
kordy fałszywe ,
w mikrusach ukryte są litreo cyfry
N 52° 25.A+B+C - 3' E 16° 56.D+E+F+20'
14.04.14 Reaktywacja w skromniejszej formie