Dodatkowe atrybuty skrzynki

Wystawa Pt. "Wyspa kulturowa. Wieś Jamno pod Koszalinem", to  oryginalna zabytkowa zagroda rybacka, jest stałą ekspozycją powstałą jako efekt wieloletnich badań nad jamneńską kulturą ludową. Obrazuje najciekawsze dziedziny jamneńskiej kultury materialnej, obrzędowości i sztuki.

Kultura jamneńska jest zjawiskiem niezmiernie złożonym, noszącym w sobie pierwiastki słowiańskie, niderlandzkie (holenderskie i fryzyjskie) a także i inne. Pomorze było zasiedlane sporadycznie już od XII wieku ludnością napływową z zachodu, a po wojnie trzydziestoletniej (1618 - 1648), gdy Pomorze przejęte zostało przez Brandenburgię, już na większą skalę sprowadzano ludność z Niderlandów i Niemiec (Saksonia, Westfalia). W mniejszym stopniu napływała też ludność z Anglii, Węgier, Czech i Szwecji. Wyspecjalizowani w pracach wodno - melioracyjnych Holendrzy i Fryzowie zagospodarowywali wybrzeże morskie po dzisiejszą Łotwę i Estonię oraz większość pobrzeży rzecznych. Śladem ich osadnictwa jest budownictwo, niektóre elementy sztuki związane ze zdobnictwem, detale stroju pyrzyckiego i jamneńskiego, murowane wiatraki z ruchomą górną częścią ze śmigłami typu "holender", nazewnictwo, być może i motyw tulipana, znany na całym Pomorzu, zwłaszcza w sztuce kaszubskiej.

Kultura, a zwłaszcza jamneńska sztuka, powstały w specyficznych uwarunkowaniach, spośród których wymienić trzeba: słowiański substrat, zachowujący wśród niemieckiego otoczenia swą specyfikę; nawarstwienia obcych wpływów kulturowych, być może fryzyjskich, widocznych w formach mebli i niektórych elementach stroju; zamożność obu wsi, będących zapleczem żywnościowym dla Koszalina, mających zatem podstawy do rozwinięcia sztuki; wysoki poziom kulturalny członków grupy jamneńskiej, wśród których umiejętność czytania nie była czymś wyjątkowym; warunki ekologiczne i izolacja geograficzna - obie wsie, leżące pośród rzeczek i bagien, od północy graniczące z wielkim jeziorem Jamno miały tylko jedno "okno na świat" - połączenie z Koszalinem. Ta izolacja miała wielki wpływ na zachowanie i utrzymanie odrębności kultury i sztuki jamneńskiej.

Ludność, która do 1945 roku mieszkała na owej "wyspie kulturowej" opuściła swoje wsie, pozostawiając po sobie zabytki kultury materialnej - nie tylko interesującą zabudowę czworobocznych gospodarstw, w tym kryte trzciną chaty, ale także te, związane z wyposażeniem wnętrz domów, rzemiosłami i zajęciami gospodarczymi - zwłaszcza rybołówstwem, tkactwem, stolarstwem i kopaniem torfu, sprzedawanego kiedyś jako opał na koszalińskim targu.

W podwórzu muzeum natkniemy się na zagrodę rybacką przeniesioną z Jamna. Wewnątrz krytej strzechą chaty o niskich stropach zobaczymy krótkie łóżka we wnękach sypialnych oraz drewniane maselnice. W pierwszą niedzielę czerwca, lipca i sierpnia odbywa się tu jarmark artystów ludowych.

U wejścia na dziedziniec znajduje się stylowa Gospoda Jamneńska, gdzie skosztujemy m.in. babki ziemniaczanej z boczkiem i kiełbasą oraz zupy "dla chłopa i baby, co trzymają graby".