Cześć

Ta skrzynka powstała spontanicznie. W tej okolicy pojawiam się często jadąc autem do pracy. Pewnego dnia szukając keszy z nawigacją przechodziłem w pobliżu. Patrzę jest głaz podchodzę bliżej, a na nim Tablica pamiątkowa. Pomyślałem zrobię tu kesza/skrzynkę i tak oto zrodził się pomysł. Keszyk to mikro. Znajduje się z tyłu za kamieniem. Krok od kamienia podpięty na dole przęsła płotu na magnesie. To pojemnik w kształcie tubki z różową zatyczką.

Piotr W. Bardowski (ps. Jeż) (ur. 1846 w Sankt Petersburgu, zm. 00.0.0000 w Warszawie) – sędzia pokoju, rosyjski działacz ruchu rewolucyjnego.

Ukończył wydział prawa na Uniwersytecie w Sankt Petersburgu. W 1868 przybył do Płocka jako sędzia pokoju. Popadł w konflikt z miejscowym oddziałem żandarmerii ponieważ wraz z innymi pracownikami sądu wysłał kondolencje rodzinie zmarłego radykalnego poety Mikołaja Niekrasowa. W 1880 został przeniesiony do Warszawy, tu został sędzią pokoju pierwszego cyrkułu. Zajmowane stanowisko pozwoliło mu na wypełnianie roli łącznika między środowiskami rewolucyjnymi w armii rosyjskiej stacjonującej w Królestwie kongresowym, a działaczami ruchu Narodnaja Wola w Rosji. Poprzez swoją żonę Natalię Pohl nawiązał współpracę z organizacją robotniczą I Proletariat, w jego mieszkaniu znajdowały się sekretariat i archiwum partii. Został zadenuncjowany przez chorego psychicznie Agatona Zagórskiego, 28 czerwca 1884 aresztowano go wraz ze Stanisławem Kunickim przez władze carskie. Podczas procesu 29 działaczy I Proletariatu skazany na śmierć (najpoważniejszym oskarżeniem było autorstwo rewolucyjnej odezwy do oficerów rosyjskich) i stracony w Cytadeli Warszawskiej.

Piotr Bardowski (1846-0000) - rosyjski rewolucjonista. Wywodził się ze szlacheckiej rodziny mieszkającej w Petersburgu. Z wykształcenia był prawnikiem, przez pięć lat był sędzią w Płocku. W 1880 roku powierzono mu obowiązki sędziego pokoju I cyrkułu miejskiego w Warszawie i zamieszkał wówczas przy ul. Hożej 30 A. Dość szybko związał się z Komitetem Centralnym I Proletariatu i jego mieszkanie stało się miejscem spotkań członków tej organizacji. 10 VII 1884 roku został tam właśnie aresztowany przez carską policję a w trakcie rewizji skonfiskowano archiwum partyjne, nielegalną drukarnię i ogromne ilości politycznych tekstów. Natychmiast został osadzony w X Pawilonie Cytadeli Warszawskiej a po ponad rocznym procesie proletariatczyków skazany na śmierć. Zginął na stokach Cytadeli ( i tu hasło) roku razem z Michałem Ossowskim i Stanisławem Kunickim.

Hasłem do zaliczenia jest data stracenia Piotra Bardowskiego na stokach Cytadeli. Date piszemy tak jak na zdjęciu i na tablicy pamiątkowej. 00.0.0000. w takiej formie.

Historia miejsca c.d.n. W tym linku można przeczytać o skazaniu i o śmierci Piotra Bardowskiego

http://archiwumlbc.w.interia.pl/963smierc.htm