Nieistniejąca już tablica informacyjna

Cmentarzysko w Siemirowicach  położone jest w lesie, przy drodze prowadzącej z Siemirowic do Oskowa, zajmując obszar 1500 na 500 m. Jedynie cztery kurhany oddalone są od zwartego kompleksu pozostałych mogił o około pól kilometra w kierunku Siemirowic. Ogólna liczba na tym stanowisku wynosi 122, z czego, po lewej stronie drogi zachowało się 76. Pozostałe znajdują się po drugiej stronie leśnej drogi. Większość była naruszona i uległa rabunkowi w starożytności, bądź w czasach nowożytnych.

Na podstawie wydobytych na cmentarzysku wyrobów metalowych oraz ceramiki, kurhany datowane są na IV okres epoki brązu (1000 - 800 r. p.n.e.) oraz początki V okresu tej epoki (ok. 700 r. p.n.e.). Zaliczane są do stanowisk grupy wschodniopomorskiej (kaszubskiej) kultury łużyckiej.

Ustalono, iż średnia życia pochowanych na cmentarzysku wynosiła 25 - 35 lat dla kobiet i 35 - 45 lat dla mężczyzn. Stwierdzono też dużą liczbę pochówków dziecięcych. Do wielu popielnic złożono szczątki kostne kilku osób, najczęściej matek z dziećmi.

Kurhany miały w większości w rzucie poziomym kształt kolisty lub do niego zbliżony o średnicy od 5 do 10 m. Największy kurhan miał średnicę 18 m. Maksymalna wysokość kurhanów dochodziła do 1,5 m. W ich środku znajdowały się skrzynie zbudowane z płasko łupanych kamieni. Nad skrzyniami, w granicach kręgu usypywano płaszcz z kamieni polnych.

We wnętrzu skrzyń stały popielnice i naczynia gliniane pełniące funkcję przystawek oraz przepalone ludzkie kości. Towarzyszyły im nierzadko wyroby metalowe, najczęściej biżuteria oraz przedmioty użytku codziennego zmarłego. Dna skrzyń wyłożone były płaskimi kamieniami.

Inną formę stanowiły groby obwarowane. Miały one średnicę około 1 m i zbudowane były z kamieni polnych, które zabezpieczały wewnątrz umieszczone popielnice.

Trzecią grupę pochówków stanowiły popielnice dość często umieszczane pomiędzy kamieniami płaszcza. W jednym z siemirowickich kurhanów odkryto dwie płaskie stele (kamienie ustawione pionowo), zamykające od strony wschodniej krąg kamienny i wzmocnione od zewnątrz trzema małymi kamieniami. Ich usytuowanie należy wiązać z panującymi w kulturze łużyckiej wierzeniami, związanym z kultem słońca i przodków.

Większość z obiektów usypana była z wielu warstw kamieni, przysypanych żółtym, drobnym piaskiem. Przy tworzeniu cmentarzyska użyto ogromnych ilości materiałów budulcowych. Przyjmując za średnią obiekt o średnicy 8 m i wysokości 1 m, zgromadzić trzeba było 1500 m sześciennych budulca.

Opracowano na podstawie artykułu Marioli Pruskiej – Biuletyn Historyczny LBH Nr 7 1998

Kesza szukaj na kordach, na poziomie gruntu, spojler wciąż aktualny -  powinien pomóc.

Dobrze maskuj, by nie wpadł w niepowołane ręce.

POWODZENIA!