Okalewo
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1379 r., kiedy została wymieniona jako uposażenie parafii w Skrwilnie. Na początku XV w. była własnością rycerza Bronisza. Od XVI w. przejęli ją Sierpscy, a na przełomie XVI i XVII w. należała do Stanisława i Zofii Piwów. Do nich to należał odkryty w 1961 r. na terenie grodziska w Skrwilnie tzw. „Skarb Skrwileński” składający się ze srebrnych i złotych przedmiotów.
Po potopie szwedzkim Okalewo należało do Jana Krasińskiego z Krasnego, wojewody płockiego. Krasiński w 1676 r. sprzedał dobra obejmujące: Okalewo, Łęg, Okalewko, Płociczno i Zofijewo Jakubowi Rokitnickiemu. Następnie drogą koligacji rodzinnych włości przeszływ ręce Mikołaja Podoskiego z Rusinowa. W 1781 r. od Michała Podoskiego majątek nabył Mikołaj Chełmicki. W 1825 r. dobra okalewskie obejmowały: Borki, Jasiony, Jeziorki, Kipichy, Łęg, Mleczewko, Mościska, Oborczyska, Okalewo i Okalewko, Piaski, Płociczno, Suchy Grunt, Szustek, Wierzchownię, Zatorowiznę i Zofijewo. Rodzina Chełmickich niepodzielnie dziedziczyła do czasu II wojny światowej. Jednym z ostatnich właścicieli był Adrian Chełmicki, który w 1928 r. ożenił się z Marią Wybicką, prawnuczką Józefa Wybickiego, twórcy hymnu narodowego. Po wybuchu wojny dawna właścicielka Maria Chełmicka, zagrożona aresztowaniem, podjęła wraz z córkami próbę ucieczki na zachód Europy. Niestety, zostały zadenuncjowane i rozdzielone. Po powrocie z KL Ravensbrück zamieszkała najpierw w Chełmnie, a następnie w Toruniu, gdzie zmarła w 1968 r.
Pałac
pałac z około 1800 r. kilkakrotnie przebudowany w XIX i XX w. z parkiem krajobrazowym z przełomu XVIII/XIX w.Obecnie mieści się tam biblioteka i świetlica.
Kesz schowany za pałacem.
Łopatka sie nie przyda, raczej rękawiczki.