SKRZYNKA:

Tradycyjny kesz ukryty pod koordynatami.

MIEJSCE:

Osiedle Jazdów w Warszawie - kolonia około 30 parterowych drewnianych domków jednorodzinnych powstała w 1945 roku i znajdująca się na tyłach Parku Ujazdowskiego w Warszawie.

Osiedle domków fińskich na skarpie wiślanej przy ul. Jazdów między gmachem Sejmu a Parkiem Ujazdowskim na terenie dawnego Szpitala Ujazdowskiego zostało zbudowane w 1945 roku jako tymczasowa siedziba Biura Odbudowy Stolicy, instytucji nadzorującej odbudowę Warszawy. Po zmianie siedziby BOS domki zostały przekazane na tymczasowe mieszkania (pierwotnie na 6 lat) dla pracowników biura, którzy pozbawieni byli mieszkania w Warszawie. Drewniane domy wchodzące w skład tej kolonii pochodziły z reparacji wojennych jakie Finlandia była zmuszona świadczyć po II wojnie światowej na rzecz ZSRR . Oddane przez Związek Radziecki Polsce domki te wznoszono później w różnych częściach kraju, w tym w Warszawie. Osiedle Jazdów wzniesione według planów jako prowizoryczne na okres około 5 lat przetrwało jako jedno z nielicznych tego typu, stanowiąc do dziś ciekawostkę warszawskiego Śródmieścia. W domkach na Osiedlu Jazdów mieszkał poeta, dramaturg, piosenkarz i satyryk Jonasz Kofta oraz aktorka Barbara Wrzesińska.

Ciekawostką jest to, że nie tylko ściany, ale także zawiasy, okucia, klamki pochodzą z Finlandii.

Domki fińskie – typ drewnianego domu jednorodzinnego występującego przede wszystkim na Górnym Śląsku i gdzieniegdzie w Zagłębiu Dąbrowskim, gdzie stanowią zabytek architektury powojennej. Sprowadzano je z głównie z Finlandii (stąd popularna nazwa) za węgiel i koks , by złagodzić tzw. głód mieszkaniowy na czas przejściowy 20–30 lat; niektóre stoją do dzisiaj. Pomysłodawcą transakcji wiązanej z Finami był Jan Mitręga , minister górnictwa i energetyki. Polska za sprzedany węgiel do Finlandii w latach 50. otrzymywała domki składane z prefabrykatów. Powstawały całe osiedla takich domków, przede wszystkim w okolicach kopalni na Śląsku (ale także w innych miejscach, np. w Warszawie). Te domki często "dostawali" od kopalni zasłużeni przodownicy pracy . Rodzaje domków fińskich: domki drewniane przedwojenne, "fińskie" tylko z nazwy spopularyzowanej dla podobnego budownictwa po wojnie; rzeczywiste domki fińskie prosto z Finlandii, otrzymane przez Polskę jako reparacje wojenne, niektóre za pośrednictwem ZSRR; rzeczywiste domki fińskie, powojenna zapłata za polski węgiel; powojenne domki drewniane zbudowane w Polsce (niekiedy zakupione w ZSRR), podobne do domków fińskich. Przykładowy rzeczywisty domek fiński był lokowany na peryferiach i terenie nieuzbrojonym. Nie było więc kanalizacji, czyli ubikacja znajdowała się na podwórku koło domu. Miał dach dwuspadowy kryty dachówką . Na parterze znajdowała się duża kuchnia, dwa mniejsze pokoje i łazienka. Na pierwszym piętrze dwa średnie pokoje. Łączna powierzchnia – poniżej 70 m. kw.