Log in om de coördinaten te kunnen zien.
Hoogte: 293 meter NAP
Provincie:
Polen > śląskie
Cache soort: Multi Cache
Grootte: Klein
Status:
Gearchiveerd
Geplaatst op: 30-10-2011
Gemaakt op: 30-10-2011
Gepubliceerd op: 30-10-2011
Laatste verandering: 08-08-2014 
52x Gevonden 
3x Niet gevonden 
1 Opmerkingen 
2 Volgers 
8 x Bekeken 
45 x Gewaardeerd 
Beoordeeld als: uitstekend
6 x Aanbevolen
Cache attributen
Beschrijving
PL
Było to w czasach, gdy Pasry były niewielką osadą, w której zaledwie kilka chałup stało. Działo się tak, że na trakcie przez osadę wiodącym, gdzie stała mała drewniana kpliczka, licho straszyć poczęło. Upiór jakowyś, kształt psa przybraszy, gonił podróżnych obok kaplicy przechodzących. Był to pies piekielny, a straszliwy: wielki i masywny, wilka przypominający. Gdy bestia biegła, jej łapy dotykały ziemi, pazury aż skry krzesały. Bestia była zajadła, goniła swe ofiary zawzięcie, choć nie oddalała się zbytnio od kapliczki.
Początkowo, widywano go rzadko, z czasem zaczął pojawiać się niemal każdego dnia, gdy słońce chyliło się ku zachodowi. Zebrali się starsi wioski. Długo radzili i zdecydowali, że do wiedzącej po radę iść trzeba. Na ochotnika zgłosił się Przemko, znany z odwagi syn kowala. Chłopak wziął ze sobą sakiewkę, wypchaną groszem i ruszył w drogę. Nie bał się, bo wcześnie jeszcze było, a pies zjawiał się dopiero, gdy słońce chyliło się ku zachodowi i zmrok zapadał.
Gdy dotarł na miejsce, drzwi otworzyła mu pochylona przez wiek kobieta. Jej popielate włosy przeplatały pasma siwizny, jednak wzrok miała bystry, a w spojrzeniu mądrość się kryła. Zaprosiła młodzieńca do izby, w której u powały zioła różne wisiały, woń swą wokół rozsiewając. Przyniosła wody w glinianym naczyniu, po czym uważnie opowieści jego wysłuchała.
- Powiem, ci, tedy co robić należy. Kiedy upiora spotkasz, powiedz mu:
"Wszelki duch Pana Boga chwali!"
Gdy gonić cię spróbuje, by go zatrzymać, rzeknij mu: "Stań jak woda stanęła w Jordanie, kiedy święty Jan Pana Jezusa chrzcił"
W imię Pana stanąć będzie musiał. Na koniec odeślij go słowami: "Czyja droga pierwsza, niech idzie pierw!"
- Niech was Bóg błogosławi, dobra kobieto. A to zapłata za radę.
Przyjęła sakiewkę i skinęła mu głową na pożegnanie.
Przemko ruszył w drogę powrotną.
Zmierzch już zapadał. Z dala kapliczkę zobaczył. W chwilę potem przy kaplicy kształt widmowy zamajaczał i pojawił się upiorny pies. Zawył dziko, kły obnażając straszliwe. Przemko zbladł ze strachu, ale zrobił, jak wiedząca mu poradziła.
- Wszelki duch Pana Boga chwali! - zawołał w stronę widma.
Pies warknął głucho i ruszył w jego stronę.
- Stań jak woda stanęła w Jordanie, kiedy święty Jan Pana Jezusa krzcił- zawołał zdjęty trwogą młodzieniec.
Bestia zawyła dziko, ale stanęła posłusznie.
- Czyja droga pierwsza, niech idzie pierw!
Pies po raz ostatni zawył przejmująco i rozpłynął się we mgle.
Przemko wrócił do wsi i następnego dnia o wszystkim czego się dowiedział i co przeżył, starszym osady pośpiesznie opowiedział.
Choć mieszkańcy Psar wiedzieli już, co przy spotkaniu z duchem czynić należy, pies wciąż się pojawiał strasząc przy kaplicy przyjezdnych z dalekich stron. Bali się tedy podróżni zapuszczać w te strony. Po raz kolejny Przemko, zaopatrzony w sakiewkę z groszem świecącym ruszył do wiedzącej o radę prosić. Opowiedział jak się ma sprawa i ponownie o radę prosił.
- W miejsce kaplicy kościół należy zbudować, a upiory i insze duchy straszyć na drodze przestaną - poradziła wiedząca.
Za radę podziękował, sakiewkę z groszem mądrej staruszce zostawił i ruszył w drogę powrotną. Mieszkańcy Psar rady kobiety posłuchali. Gdy w miejsce kapliczki wybudowano kościół, upiorny pies przestał nawiedzać trakty. Podróżni przestali bać się podróżować przez Psary i osada zaczęła się rozwijać.
Źródło: "Historie i Legendy Ziemi Będzińskiej", autor tekstu: Karina Stefaniak
Logs:
52x
3x
1x
