W takiej sytuacji i o taki obiekt stanął w dniu 9 maja 1889 r. do wygranej licytacji Józef Rettinger, pełnomocnik Władysława Zamoyskiego. Trzeba przyznać, iż powszechne było wówczas przekonanie, że Zamoyski nabywa lasy tatrzańskie nie dla zysku, ale dla przejęcia ich w ręce polskie i ocalenia od zniszczenia. Dowiódł tego zresztą całą swoją działalnością w następnych latach. Zaraz po zakupie dóbr zakopiańskich Zamoyski zatrudnił leśniczych i utworzył straż leśną.W ten sposób zakończył się spór o ziemie tatrzańskie.
Historyczną wagę przejęcia lasów tatrzańskich w polskie ręce docenili polscy leśnicy w Galicji i 17 września 1902 r., kilka dni po wygranym procesie przed trybunałem rozjemczym w Grazu, podczas XVIII Walnego Zgromadzenia Galicyjskiego Towarzystwa Leśnego w Zakopanem, nagrodzili Władysława Zamoyskiego godnością członka honorowego tegoż Towarzystwa.
[...] Dążenia Towarzystwa Tatrzańskiego i Władysława Zamoyskiego znalazły swój szczęśliwy finał dopiero po wielu latach. Lasy tatrzańskie przeszły w 1933 r. na własność Lasów Państwowych i weszły najpierw w skład Parku Przyrody, utworzonego przez Ministra Rolnictwa w 1939 r. na terenach Lasów Państwowych, a następnie w skład Tatrzańskiego Parku Narodowego, utworzonego rozporządzeniem Rady Ministrów w 1954 r. Obecnie więcej niż połowa obszaru TPN to dawna własność Zamoyskiego.
Dzięki staraniom Zamoyskiego i Andrzeja Chramca powstała linia kolejowa Chabówka-Zakopane oraz szosa do Zakopanego.
[skrzynka] Skrzynka to mikromagnetyk ukryty pod tablicą o Zamoyskim. O każdej porze dnia i nocy jest tu spory ruch, więc proszę bardzo o ostrożność. Najlepiej usiąść sobie na murku koło tablicy.