Kołowo to jedna z najstarszych wsi na Pomorzu - od XII wieku była milczącym świadkiem lokalnej historii. Najpierw należała do Cystersów z pobliskiego Kołbacza. Później maszerowali przez nią Brandenburczycy i Szwedzi. W końcu to właśnie z niej do ostatecznego natarcia ruszyły radzieckie 47. armia i 2. armia pancerna.

Wieś Kołowo to miejsce, które większość szczecinian omija szerokim łukiem. Spacerowicze wolą błądzić po malowniczych ostępach Kniei Bukowej, a zmotoryzowani skręcają zwykle na Binowo, Glinną i Kołbacz. Tymczasem jest to jedno z najpiękniejszych miejsc w całym regionie. Wieś leży na nasłonecznionej polanie w środku puszczy. Otoczona wianuszkiem lasów, polana otwiera się tylko na południe. Wytrwały obserwator dostrzeże z niej Binowo i Kołbacz, a w pogodne dni - nawet wysoką wieżę pyrzyckiego kościoła. Kołowo leży na szlaku wiodącym z Podjuch i Klęskowa do Śmierdnicy. Droga ciągnie się przez dzikie ostępy, aby wreszcie rozlać się na szerokiej polanie. Po obu stronach traktu rosną jabłonie, które dają małe, ale smaczne jabłka.

Wieś przypadkowemu gościowi wyda się miejscem prawdziwie magicznym. Kiedy na nizinach hula wiatr i śnieg, w Kołowie rosną całe pola Przebiśniegów. Zresztą przyroda dojrzewa tu wcześniej. Dzieje się tak za sprawą niezwykłego mikroklimatu. Kołowo leży bowiem 135 metrów n.p.m, co - przy dużym nasłonecznieniu polany - skraca okres wegetacji roślin o ponad trzy tygodnie.

W centrum wsi leży staw, w którym przegląda się wieżyczka malutkiego kościółka. Jest to neogotycki kościół p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa, z końca XIX w. wraz z poniemieckim cmentarzem. Został on zbudowany  na fundamentach wcześniejszych świątyń. Wieża kościoła w przyziemiu jest kamienna, wyżej ceglana, czworoboczna, zwieńczona wysokim 6-bocznym hełmem ceramicznym i czterema wieżyczkami narożnymi. Wewnątrz na styku nawy i prezbiterium wmurowane są w posadzkę trzy płyty nagrobne, z których szczególnie cenna jest płyta opata kołbackiego Jana Jordani, zm. w 1395 r., z wapienia, o wymiarach 169 x 100 cm. Jest to jedna z niewielu zachowanych płyt obrazująca zachodniopomorską plastykę nagrobną w okresie od 1 poł. XIV do pocz. XVI w.

Na cmentarzu przykościelnym znajdują się pozostałości grobów sprzed 1945 r. oraz kilkadziesiąt drzew ok. 50-100-letnich.

Co do kesza:

Skrzynecza zakładana spontanicznie, w związku z tym tylko mikrusek, który ukrył się od wewnętrznej strony muru okalającego kosciół. Prosimy o uważne odkładanie kesza, jest ryzyko że wpadnie za głęboko.  Uważajcie na sołtysa! Koordy brane z navi samochodowej więc prosimy znalazców o ich weryfikację.

Edit:

Mała edycja poprzez dodanie atrybutu brak ołówka. Ktoś się nie bał i za... 

Źródło: http://pl.wikipedia.org, www.bukowa.szczecin.pl, http://wikimapia.org, www.gs24.pl