Skrzynka jest częścią Projektu PL, wspólnego przedsięwzięcia Etna&Mars, Art_noise i Reniusi

NIEMIRÓW
wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie siemiatyckim, w gminie Mielnik. Leży przy granicy z Białorusią, nad rzeką Bug.
W okolicy stwierdzono cmentarzyska z grobami w obstawie kamiennej (w typie mazowieckim) i kurhany (w typie ruskim) świadczące o istnieniu w XIII wieku w tym rejonie równoległego osadnictwa z zachodu i wschodu. Pierwszy gród powstał tu jednak już w XI-XII wieku. Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z roku 1495, kiedy nosiła nazwę Niwice. W 1548 r. wieś otrzymał od króla Zygmunta Augusta Stanisław Niemira herbu Gozdawa z Ostromęczyna. Jego wnuk Stanisław Niemira, kasztelan podlaski, uzyskał dla miejscowości prawa miejskie i zmienił nazwę na dzisiejszą. Położenie przy drodze handlowej i przeprawie przez Bug sprzyjało rozwojowi miasta. W 1620 r. właściciele wytyczyli duży rynek i ufundowali kościół. Od 1631 r. Niemirów występuje w dokumentach jako miasto. Po zniszczeniach "potopu" szwedzkiego i najazdu Rakoczego zostało tu w 1662 r. zaledwie 88 mieszkańców. W 1709 r. właścicielem miasta był chorąży mielnicki Antoni Niemira. Odbudowa miasta nastąpiła po 1738 r., kiedy właścicielem miasta został ród Czartoryskich. Za staraniem kanclerza wielkiego litewskiego księcia Michała Czartoryskiego, w roku 1775 Niemirów otrzymał od króla Stanisława II Augusta prawo do dwóch targów w tygodniu i dwóch jarmarków w roku, co spowodowało rozwój handlu i napływ ludności żydowskiej.
W latach 1795-1807 zbiegały się tu granice trzech zaborów.
W czasie zaborów Niemirów znalazł się w zaborze rosyjskim. W XIX wieku własność Niemojewskich i Szaniawskich, od 1851 własność rządowa. Podczas powstania styczniowego w pobliżu Niemirowa rozegrała się 4 lutego 1863 bitwa oddziału Romana Rogińskiego ze ścigającymi go wojskami rosyjskimi Iwana Nositza. W 1921 r. Niemirów liczył 120 domów i 777 mieszkańców, z czego dużą część stanowili Żydzi. We wrześniu 1939 roku ludność została zmuszona przez władze radzieckie do opuszczenia miasta ponieważ na Bugu powstała granica radziecko-niemiecka. Część drewnianych domów przeniesiono do prowizorycznej osady pod lasem, oddalonej o ok. 1 km. Mieszkańcy wrócili po zajęciu terenów przez Niemców w 1941 r. Prawa miejskie Niemirów utracił w 1944 r. po zniszczeniach wojennych.

KESZ
Wspaniały obiekt w środku lasu! Skrzyżowanie trójpoziomowe - 2 żelazne drogi i jedna leśna. Tak nie mylicie się - kesz jest na najwyższym stalowym moście. W zasadzie można go szukać "na pałę" - ale robiąc dwa krótkie etapy już będziecie mniej więcej wiedzieć gdzie kesz siedzi.
Kordy prowadzą do mini MRU. Kto był na MRU wie o co chodzi, kto nie był - to chociaż liźnie wersję mikro tego systemu ;)
Zapuście się do środka, tam znajdziecie na ścianie podpowiedź gdzie jest drugi etap. W drugim etapie odręczny rysunek gdzie należy szukać kesza.
WAŻNE:
- można zabrać dzieci. Do systemu MRU dzieci spokojnie mogą wejść, potem obserwują wasze poczynania z dołu.
- kesz miał nieco inaczej wyglądać i być lajtowy ale technika niestety zawiodłaDlatego też na logbooku jest nr do kesza finałowego ale postanowiłem NIE UWZGLĘDNIAĆ TEGO KESZA W WYLICZENIACH FINAŁU.
Kto się nie czuje na siłach tam włazić - niech odpuści.
- Jak wejdziesz na most pamiętaj o dwóch rzeczach - pomosty stalowe są skorodowane, naprawdę się uginają i trzymają na słowo honoru - idź tam gdzie pod nimi są drewniane belki. Druga zasada - nasłuchuj pociągu. Zauważyłem też że jeśli na pobliskim semaforze zamiast żółtego pali się światło zielone - na bank za chwilę pojawi się pociąg.
No dobra postraszyłem nieco - ale jak ja tam wlazłem z lękiem wysokości to chyba kesz jednak jest lajtowy ;)

Powodzenia!
Art_noise i Reniusia