OPIS MIEJSCA:
W 1894 roku w miejscu zbrojowni, a póżniej restauracji podjęto decyzję o budowie łażni i pływalni krytej. Początkowo zbudowano gmach z wannami i małą pływalnię. Basen miał wymiary 16,0m x 8,4m i był głęboki na 1 metr. W latach 1900-1901 powstały łażnie rzymskie i ruskie, oraz w osobnym budynku duży basen o wymiarach 22,1m x 21,95m i głębokości 3 metrów. Z uwagi na znacznie posunięty proces zagrzybienia i dewastacji w 1982 roku pływalnie i łażnię zamknięto. A następnie w 1985r rozebrano budynki, zachowując tylko frontowe budynki nr 14, 15, 16. Na elewacji jednego z nich zachowany jest kartusz z gryfem, fryz arkadowy i głowa delfina. Na zapleczu widoczne są resztki rur i wciąż wyraźne napisy zachęcające do skorzystania z łaźni rzymskiej bądź parowej. Woda do basenów pompowana była z podziemnych, ukrytych 70 m pod ziemią źródeł. Całość uzupełniał znajdujący się w istniejącej do dziś uroczej kamienicy kompleks kąpielowo-leczniczy: 36 wanien z podziałem na te dla pań i panów. Panowie kompali się w wannach na piętrze, panie w wannach na parterze. Na podwórzu dwa kryte baseny, jeden z widownią posadowioną na balkonach, 26 natrysków, łaźnia parowa i sucha, urządzenia do kąpieli leczniczych, gabinety z lampami kwarcowymi. Wszystko to przetrwało wojnę i już w grudniu 1945 r. pod kierownictwem dyrektora Karola Kubienia i pozostałej w Szczecinie niemieckiej obsługi zaczęło służyć Polakom. Wielu szczecinian do dziś z sentymentem wspomina wizyty na basenie czy w łażni. Kompleks traktowano w typowy dla czasów PRL-u sposób, pieniędzy na remonty i konserwacje nie było, obiekt powoli popadał w ruinę. Do dziś ocalała frontowa, efektowna kamienica, w której zamiast wanien jest galeria, a na piętrze biura. Warto zajrzeć na klatkę schodową, gdzie zachowały się zdobione schody (wejście z bramy otwarte do godziny 21:00). Tam, gdzie znajdował się największy basen, parkują dziś w podziemiach samochody.
OPIS SKRZYNKI:
Typowy magnetyk, schowany na terenie kompleksu. Szukaj w okolicach WEJSCIA do warsztatu z lewej strony.