Jaskinia między Sosnami

Na dnie leja znajduje się duża klapa. Po zamontowaniu przepinki na kątowniku ramy zjeżdżamy na dno szczeliny (-10 m). Stąd na SW prowadzi krótki, ciasny korytarzyk, natomiast ciąg główny opada stromą, piarżystą pochylnią na NE, do głębokości 15 m, gdzie szczelina osiąga ok. 10 m wysokości. W tym miejscu znajduje się ciasna, poprzeczna szczelina mające połączenie z dolnym piętrem. Dalej wspinamy się szczeliną z zaklinowanymi głazami i polewami na ścianach, trawersujemy po zaklinowanych wantach i stajemy nad ciasną szczeliną. Stąd zjeżdżamy 12 metrów na wygodną półkę. Na NE znajduje się niedostępne połączenie z ciągiem poniżej, natomiast na SW szczelina obrywa się kolejnym 6-metrowym progiem. Spod niego, na NE korytarz opada do głębokości 32 m, a na SE idziemy szczeliną, trawersujemy nad niebezpiecznie kruchą, ślepą studnią i podchodzimy do rozwidlenia. Po drodze mijamy wspomnianą poprzeczną szczelinę, mającą połączenie z piętrem górnym, w tym miejscu jest ona dostępna na długości kilku metrów. Podchodzimy dalej do rozwidlenia. Wprost do góry możemy się wspiąć do wyższej części szczeliny (krucho!). Na N opada stromo śliski, meandrujący korytarzyk prowadzący do najniższego piętra jaskini. Zaraz na początku na NE prowadzi ciasna szczelina dostępna kilka metrów, natomiast spod prożka korytarz zakręca na W i ponownie się rozwidla. Na SW wznosi się krótka pochylnia zamknięta zawaliskiem (-26 m), natomiast na NW prowadzi ciasna szczelina. Na wprost w dół, za zaciskiem znajduje się dno jaskini (-36 m), a dalej szczelina zmienia kierunek jeszcze dwa razy i staje się niedostępna.

Jaskinia powstała w wapieniach skalistych górnej jury (oksford). Ma genezę grawitacyjną. Krasową działalność wody można zauważyć dopiero w najniższym piętrze jaskini.

Spąg tworzy ziemia, glina i rumosz skalny.

Nacieki występują w postaci polew, żeber, niewielkich stalaktytów, grzybków, mleka wapiennego.

W całej jaskini jest wilgotno. Zimą rejon otworu jest wytopiony.

Światło sięga kilka metrów od otworu.

Przy otworze wegetują glony, mchy i porosty. W górnych partiach strop i ściany przebijają korzenie.

Z fauny stwierdzono skoczogonki, wije, chrząszcze, ćmy Scolipteryx libatrix i Triphosa dubitata, muchówki, pająki w tym Meta menardi, kosarze i pierścienice, nietoperze: podkowce małe, nocki duże i rude.

źródło: https://jaskiniepolski.pgi.gov.pl/Details/Information/12259 Dostęp 27.08.2025 g, 15.05