Najpowszechniejszy szponiasty otwartego krajobrazu, który łączy czatowanie na słupach z krążeniem na kominach ciepłego powietrza. Ma skrajnie zmienne ubarwienie — od prawie białego po czekoladowe — dlatego w terenie liczy się sylwetka (szerokie skrzydła, krótszy ogon) i zachowanie. Dieta to głównie gryzonie (zwłaszcza norniki), ale chętnie zbiera też dżdżownice po deszczu i nie pogardzi padliną. Głos to długie, kocie „hije-hije-hije” niosące się nad polami. W chłodnej porze roku potrafi tworzyć luźne zgrupowania na bogatych żerowiskach. Zimą może być mylony z myszołowem włochatym — ten ma pióra na skokach „włochate nogi”.
SŁUPEK infrastruktura człowieka (słupki, ogrodzenia, bele siana) zwiększyła mu liczbę dogodnych czatowni.