Już na początku w. XVIII istniała tutaj filia parafii unickiej w Typinie, a później Podhorce zostały samodzielną parafią unicką. Pierwotnie w Podhorcach istniała drewniana cerkiew unicka, ufundowana, w r.1641, przez Stanisława Góździa, który osadził przy niej bazylianów; zamieniona w r. 1875 na cerkiew prawosławną, przejęta w r. 1917 na kościół rzymskokatolicki. Kościół ten został spalony w r. 1920. Erekcja parafii rzymskokatolickiej nastąpiła, 3 X 1919 r., na mocy dekretu bp. lubelskiego Mariana Fulmana. Powstała z podziału parafii Gródek. Uposażona została w ziemię przez Państwowe Lasy w Radomiu. W czasie II wojny światowej miejscowa ludność polska przeżyła bardzo ciężki okres, m.in. liczne aresztowania, a przede wszystkim wysiedlenia. Wierni byli pozbawieni swojej świątyni, którą zamieniono na magazyn zboża. Dość znaczna liczba osób zginęła. Od czasu powstania parafii istniały koła różańcowe i tercjarstwo.
Pierwszy kościół unicki z początku w. XVIII był świątynią drewnianą. W r. 1875 został zamieniony na cerkiew prawosławną, a w r. 1917 oddany katolikom, 9 XII 1920 r. spłonął. Kościół obecnie istniejący, pw. MB Częstochowskiej, został wybudowany w latach 1921-1926 wg planu inż. Prokulskiego z Radomia, poświęcony przez bp. Adolfa Bożeniec Jełowieckiego. W r. 1939, w czasie działań wojennych, został zniszczony dach. W latach 1943-1944 był zamieniony na magazyn zbożowy. W r. 1946 przeprowadzono remont dachu, w latach pięćdziesiątych malowanie wnętrza i otynkowanie z zewnątrz, w r. 1969 remont dachu, w r. 1972 malowanie i ogrzewanie elektryczne, w r. 1975 położenie posadzki, w r. 1981 malowanie wnętrza, w 1982 r. konserwacja dachu, w r. 2000 kolejne malowanie wnętrza. .

Kościół murowany, trzynawowy, neobarokowy, przy prezbiterium zakrystia, na frontonie 2 wieże, wyposażony w 3 ołtarze. Ołtarz główny, łącznie z nastawą, jest murowany (projekt archidiec. Andrzeja Krzyżanowskiego z Krakowa). W ołtarzu tym obraz MB Częstochowskiej i na zasłonie Serca Pana Jezusa oraz rzeźby czterech ewangelistów oraz czterech aniołków, późnobarokowe z 1. poł. w. XVIII. Retabulum ołtarzyka barokowe z w. XVIII, z obrazem Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej i malowaną postacią Chrystusa Zmartwychwstałego na drzwiczkach tabernakulum (w skarbczyku). W nawie bocznej z prawej strony stoi stary ołtarz barokowy z obrazem MB Niepokalanie Poczętej (również stary, malowany w stylu wschodnim). W nawie stoją ławki dębowe, dostosowane do stylu kościoła, na chórze muzycznym organy.
Ambona przerobiona: baldachim późnobarokowy z ok. poł. w. XVIII, ażurowy z rzeźbami trzech niewiast oraz anioła w zwieńczeniu; korpus może późniejszy, bez dekoracji, na zaplecku nałożony ornament rokokowy. Prospekt organowy późnobarokowy z pierwszej połowy w. XVIII, z rzeźbami aniołów i dwóch świętych. Rzeźby dwóch biskupów, barokowe z pierwszej połowy w. XVIII. Rzeźba Chrystusa Zmartwychwstałego, późnobarokowa z drugiej połowy w. XVIII o charakterze ludowym.
Obok kościoła wznosi się dzwonnica, wystawiona w latach 1964-1965 przez budowniczego Zygmunta Nowaka z Tomaszowa Lubelskie