Perun Bóg piorunów
Dąb był bowiem świętym drzewem Słowian. Uważano go za męskie drzewo życia. Według legend Perun lubił przesiadywać w koronie dębu i stamtąd razić piorunami, jeżeli akurat przyszła mu na to ochota. Zresztą to przede wszystkim w dębowych zagajnikach oddawano mu cześć.
Perun, jako się rzekło, jest bogiem piorunów, a szerzej ujmując niebios i atmosfery jako takiej (jego dualistycznym przeciwstawieniem jest Weles, pan podziemi i zaświatów). Łączy w sobie funkcje bóstwa sprawującego władzę nad prawem, a także bóstwa militarnego, związanego z siłą – w różnych okresach historycznych często jedna z funkcji przeważa nad drugą (np. po X wieku Perun był szczególnie utożsamiany z wojskiem, powoływali się na niego słowiańscy wojownicy). Perun w mitologii często ukazywany jest w zmaganiach z Wijem (wężem, smokiem, względnie innym morskim potworem) jako metafora walki dobra ze złem,