Po wybuchu II wojny światowej i zakończeniu działań wojennych na terenach Polski, Niemcy rozpoczęli okupację ziem polskich i przystąpili do reorganizacji każdej sfery życia i gospodarki. Polska została podzielona na dystrykty m.in. Dystrykt Lubelski, do którego należały tereny obecnego Nadleśnictwa Sobibór. To tutaj władza stworzyła szereg zbrodniarskich ośrodków. W 1942 roku przy stacji kolejowej Sobibór powstał obóz zagłady, w którym dokonywano ludobójstwa. Od 1940 roku na terenach lasów sobiborskich mieściły się również obozy pracy m.in. w Krychowie, Lucie i Osowie. Siedziba Nadleśnictwa Sobibór w roku 1939 mieściła się tuż przy torach kolejowych relacji Lublin-Chełm-Włodawa, przy stacji Sobibór. To właśnie w sąsiedztwie ówczesnej bazy nadleśnictwa w roku 1942 powstał niemiecki obóz zagłady. Odpowiedź na pytanie, „dlaczego Sobibór?” jest dość prosta. Było to miejsce słabo zaludnione, oddalone od najbliższej wsi o 2,5 km. Sprzyjające ukształtowanie terenu: z trzech stron sosnowy las, (częściowo porastający również północną i zachodnią część wybranego terenu). Dalej naturalną barierą była rzeka Bug, oddalona o 3-4 km na wschód oraz szeroki pas bagien, który rozlegał się od północy i zachodu. Jedynie na południe od obozu rozciągał się otwarty teren. Przy budowie oprócz ukształtowania terenu wykorzystano również istniejącą już infrastrukturę. Przebudowano jeden z torów, aby bezpośrednio prowadził do środka obozu. Oprócz tego zaadaptowano również: siedzibę biura Nadleśnictwa Sobibór i agencję pocztową, gospodarstwo rolne leśniczego, tartak, kapliczkę.