Kesza można zdobywać na dwa różne sposoby - dla graczy dwusystemowych jako bonus do Adventure Laba Kargowa, dla graczy tylko Opencachingowych jako klasycznego kilkuetapowego multaka, w którym poszczególne wirtualne etapy (oznaczone i opisane w postaci waypointów) pozwolą zebrać dane do wyliczenia kordów fizycznego pojemnika.

W każdym z 5 etapów po udzieleniu poprawnej odpowiedzi otrzymasz dane dla jednej z 5 literek (A, B, C, D, E - np. A=6), które należy podstawić do poniższego wzoru aby uzyskać finałowe kordy:

N 52° 04.AAB

E 15° 52.CDE

Informacje ogólne

Kargowa to niewielka miejscowość znana głównie z przebiegającej przez jej środek drogi krajowej nr 32. Niespełna 4 tysiące mieszkańców, ale kilkusetletnia historia i już blisko 400 lat posiadania praw miejskich sprawia, że znajdziemy tu kilka ciekawych zabytków i miejsc. Przez lata zmieniało się tu niemal wszystko - nazwa (Unrugowo, Karge, Unruhstadt, Kargowa), państwo (raz polska, a innym razem niemiecka strona granicy), mieszkańcy i dominujące wyznanie (przed wojną głównie ewangelicy, po wojnie katolicy) czy język, czyli klasyczny przygraniczny tygiel historyczny. Tak, przygraniczny, bo choć dzisiaj może wydawać się to dziwne to przez wiele lat właśnie w tych okolicach przebiegała granica. W XVIII wieku miasto miało niepowtarzalną szansę na olbrzymi rozwój - dzięki swojemu położeniu przy szlaku z Drezna do Warszawy ówczesny król Polski August II Mocny chciał tu zbudować okazałą rezydencję królewską i duży garnizon wojskowy, jednak jego śmierć 2 lata po rozpoczęciu prac sprawiła, że projektu nigdy nie zrealizowano, a Kargowa pozostała niewielką mieściną z dość ograniczonym znaczeniem. Mimo tego warto zatrzymać się tutaj na chwilę i zapoznać z ciekawymi świadkami historii tego kompaktowego miasteczka, przy okazji zastanawiając się może jak mogłoby ono wyglądać, gdyby August II Mocny mógł zrealizować swoją wizję?

Ratusz (N 52° 04.262 E 15° 51.704)

Opis: Kargowski ratusz powstał w roku 1745 jako centralny element miejskiego rynku. Obecny kształt zawdzięcza gruntownej przebudowie w roku 1856 - co ciekawe mechanizm zegarowy na wieży zamontowany w tymże roku zachował się do dzisiaj. Neogotycki budynek z charakterystyczną wieżą, która kilkanaście lat temu zasłynęła z założenia na nią w okresie świątecznym... czapki Mikołaja, w kolejnych latach kilkukrotnie ulegał kolejnym remontom i przebudowom. Ratusz w Kargowej trwale zapisał się w historii Polski. 27 stycznia 1793 roku stał się on miejscem bohaterskiej akcji obronnej miejscowego garnizonu wojsk polskich, które, jako jedne z nielicznych, sprzeciwiły się traktatowi rozbiorowemu i postanowiły bronić ratusza przed 10-krotnie większymi (600 żołnierzy pruskich przy zaledwie 40 do 60 polskich) wojskami pruskimi. Przy takiej dysproporcji sił walka nie mogła jednak trwać długo i zakończyła się brutalną rzezią obrońców, którą przeżyło zaledwie kilku żołnierzy pojmanych do niewoli i wykorzystanych kilka dni później jako "trofeum" w triumfalnej pruskiej paradzie w Poznaniu. Mimo przejścia miasta w niemieckie ręce polscy mieszkańcy przez kilkadziesiąt kolejnych lat skutecznie dbali o pamięć o tym zdarzeniu, zapobiegając usunięciu ze ścian ratusza śladów po kulach - te były widoczne jeszcze w latach 30. XIX wieku, a na ścianie ratusza do dzisiaj można podziwiać tablicę pamiątkową poświęconą obrońcom z roku 1793 - tablicę z... błędem.

Liczba do finału: A = liczba liter w przekręconym imieniu "bohatera Kargowej" z tablicy na ratuszu minus 1

Kościół katolicki (św. Wojciecha) (N 52° 04.197 E 15° 51.386)

Opis: W XIX wieku stopniowa rosła liczba kargowskich katolików, którzy, w odróżnieniu od ewangelików, nie posiadali swojej własnej świątyni, będąc zmuszonym do korzystania z oddalonego o około 5 kilometrów kościoła w Kopanicy. Wreszcie w 1903 roku w zachodniej części miasta, przy dzisiejszej ulicy Marchlewskiego, wybudowano katolicką kaplicę, która podlegała kopanickiemu proboszczowi. Podczas Powstania Wielkopolskiego w roku 1919 uległa ona uszkodzeniu, po którym została jednak odbudowana. Liczba katolików jednak wciąż rosła, w związku z czym kaplica szybko zaczęła być zbyt mała i potrzebowała pilnej przebudowy. Ostatecznie w roku 1932 oddano do użytku pełnoprawny ceglany kościół, nawiązujący do stylu romańskiego i gotyku, który zyskał również okazałą wieżę. Do końca wojny wciąż podlegał on jednak parafii w Kopanicy, a samodzielny status uzyskał dopiero po zmianie granic. Wówczas to doszło do ciekawej zmiany - kościół świętego Wojciecha mający dotąd stosunkowo niewielkie znaczenie został siedzibą parafii, zyskując "pod sobą" kościoły filialne, podczas gdy dawny kościół ewangelicki, przed wojną zdecydowanie najważniejszy w okolicy, po przejściu w ręce katolików zdegradowany został do roli filialnego.

Liczba do finału: Co odpowiedział bohater cytatu na dolnej tablicy pamiątkowej? Liczba liter w drugim wyrazie cytatu = B

Kościół poewangelicki (św. Maksymiliana Kolbe) (N 52° 04.369 E 15° 51.865)

Opis: Choć Kargowa jest dość niewielkim miasteczkiem (dzisiaj liczy niespełna 4 tysiące mieszkańców,a  przed wojną nie przekraczała 2 tysięcy) to na jej terenie znajdują się 2 zabytkowe kościoły. Dlaczego? Ano dlatego, że oddzielne świątynie posiadali ewangelicy i katolicy. Bardziej okazałą i starszą była ta ewangelicka, czyli dzisiejszy katolicki kościół pomocniczy pod wezwaniem świętego Maksymiliana Kolbe. Gdy w roku 1735 zniszczona została przypałacowa kaplica zaistniała potrzeba budowy kargowskiej świątyni. W nowej lokalizacji wybudowano szachulcowy zbór, który został oddany do użytku w 1738 roku. Już po kilkudziesięciu latach zaczął on być zbyt mały na potrzeby rozrastającej się gminy ewangelickiej, w związku z czym podjęto decyzję o budowie nowego, murowanego kościoła. Nową, późnoklasycystyczną budowlę projektu poznańskiego architekta Dulitza wzniesiono w latach 1801-1805 w miejscu szachulcowego poprzednika kosztem ponad 20 tysięcy dukatów. Rosnące koszty i problemy finansowe rodziny von Unruh utrudniły prace i spowodowały, że budowa została ukończona de facto dopiero w roku 1832, gdy budynek uzupełniono o planowaną wcześniej 43-metrową wieżę. Kościół przetrwał działania wojenne bez większego uszczerbku, jednak po wojnie jego losy nie były łatwe, gdyż został on przekształcony w... magazyn zboża. Na szczęście nie został on w tym czasie drastycznie przebudowany, zachowując swoją formą, dzięki czemu w roku 1979 przywrócono mu funkcję kościelną, tyle że tym razem już w wersji katolickiej (jako kościół pomocniczy), a późniejsze remonty pozwoliły przywrócić mu dawną świetność. We wnętrzu szczególnie ciekawe są dwupoziomowe drewniane empory i ponad dwustuletnia drewniana chrzcielnica.

Liczba do finału: C = górna liczba z czterorzędowego oznaczenia ze skrzynki elektrycznej na tyłach kościoła minus 221

Dawny cmentarz ewangelicki (N 52° 04.465 E 15° 51.791)

Opis: Historia dawnego cmentarza ewangelickiego w Kargowej to klasyka terenów tzw. "Ziem Odzyskanych" - wymiana miejscowej ludności po wojnie, jak i nastroje wobec przedwojennych mieszkańców tych terenów skazały to miejsce na zniszczenie. O ile podobne cmentarze położone gdzieś na uboczu miały jakąś szansę przetrwać to tutaj lokalizacja zrobiła swoje. Przez lata nekropolia była systematycznie dewastowana do tego stopnia, że uczniowie pobliskiej szkoły potrafili wynosić stąd ludzkie szczątki... W końcu po kilkudziesięciu latach, podobnie jak w wielu innych podobnych lokalizacjach, niemal wszystkie nagrobki zrównano z ziemią, a teren zamieniono na niewielki park. Jeden z większych nagrobków jednak zachowano, przekształcając go w końcu po wielu latach w symboliczne upamiętnienie cmentarza. Mimo że przedwojenne Unruhstadt znajdowało się po niemieckiej stronie granicy to cmentarz ten zapisał się ciekawym akcentem w polskiej historii. 10 lutego 1928 roku, po kilkuletnich staraniach polskich władz, doszło do ekshumacji pochowanych tutaj w zbiorowej mogile ośmiu Powstańców Wielkopolskich, którzy zginęli w czasie walk o Kargowę/Unruhstadt 9 lat wcześniej. Ciała Polaków odebrała kilkunastoosobowa delegacja z burmistrzem Wielichowa i konsulem RP w Pile w składzie, a konwojowi od granicy polskiej do Wielichowa, gdzie złożono ponownie ciała poległych towarzyszyła kilkusetoosobowa procesja z asystą wojska. W roku 2018, w 90. rocznicę tych wydarzeń, na dawnym kargowskim cmentarzu ustawiono obelisk upamiętniający powstańców.

Liczba do finału: D = liczba liter w zdaniu znajdującym się w piątej linijce tekstu po niemieckiej części tablicy na pomniku poświęconemu dawnemu cmentarzowi ewangelickiemu minus 15

Pałac Unruhów (N 52° 04.440 E 15° 52.163)

Opis: Kargowa w XIV wieku zyskała zamek zbudowany przez rodzinę von Kottwitz, jednak wiedza o nim jest znikoma. Wiemy jedynie, że w XVII wieku na miejscu warowni wybudowany został pałac rodziny von Unruh, która w roku 1641 przejęła własność miejscowości, 20 lat później uzyskując dla niej prawa miejskie pod nazwą Unrugowo. W 1730 roku pałac odkupił ówczesny król Polski August II Mocny, który wybrał Unrugowo na miejsce swojej nowej rezydencji i bazy wojsk na trasie z Drezna do Warszawy. Budowa ruszyła rok później, a za projekt i jego realizację odpowiedzialni byli królewscy architekci. Sam król kilkukrotnie osobiście wizytował prowadzone prace. Niestety projekt rozległej barokowej rezydencji królewskiej zrealizowano tylko częściowo, gdyż budowę przerwała śmierć władcy w roku 1733. Nie był to jednak koniec pecha nowej inwestycji - już 2 lata później, w trakcie walk o sukcesję polską, pałac został całkowicie splądrowany i spalony przez wojska Adama Tarły, które na krótki czas wyparły z miasta oddziały saskie króla Augusta III. Rodzina Unruhów, w której ręce obiekt powrócił po śmierci Augusta II Mocnego, co prawda zdołała pałac odbudować, jednak przybrał on bardzo skromną architektonicznie i drastycznie okrojoną względem planów królewskich wersję, którą podziwiać możemy do dzisiaj. W 1945 roku pałac ponownie padł ofiarą wojennej zawieruchy tracąc całe swe wyposażenie, a następnie trafił w ręce PGR-u, który w latach 60. dokonał zniszczenia pałacowych wnętrz wykonując ich przebudowę na własne potrzeby. W latach 90. obiekt, w odróżnieniu od pałacowego parku, który pozostał w rękach gminy, trafił w prywatne ręce i od tego czasu stopniowo niszczeje wciąż czekając na remont.

Liczba do finału: Jaki cel miała "operacja" z tablicy informacyjnej na podanych współrzędnych? Liczba liter z drugiego słowa plus 4 = E