Stowarzyszenie Historyczne Lubniewica tworzy grupa kilku osób, którym bliskie są Lubniewice. Te obecne, ale także te dawne. Zakresem zainteresowania objęto cały dawny powiat wschodniotorzymski. Członkowie stowarzyszenia szukają każdej okazji do odkrywania historii, włączając się lub inicjując różne akcje. 

CMENTARZ EWANGELICKI W ROGACH

Dawny cmentarz ewangelicki w miejscowości Rogi (Sophienwalde), znajduje się na działce leśnej nr 5596/1. Folwark Sophienwalde założył, w 1785 roku. Adolph Friedrich von Waldow, pan na Königswalde (Lubniewce). Osterwalde (Pniewo) i Stubbenhagen (Stobno). Początkowo większość pracujących rolników mieszkała w Stobnie, które było główną siedzibą majątku. Dopiero w drugiej połowie XIX wieku zaczęło rozbudowywać folwark Sophienwalde, zwiększając tym samym ilość zamieszkujących go osób. W tym czasie w folwarku Sophienwalde powstał także cmentarz, na którym zaczęto chować zamieszkującą go ludność. Początkowo folwark Rogi należał do parafil Lubniewice, a następnie został włączony do parafil Neudorf (Maszków), w granicach której pozostałdo 1945 roku. Po I Wojnie Światowej na cmentarzu ustawiono pomnik upamiętniający poległych w niej mieszkańców Rogów. Wiosną 1945 roku, pomnik został ostrzelany, o czym mogą świadczyć liczne odpryski. W tym samym czasie, najprawdopodobniej ludność niemiecka z przymusu, pod lufami czerwonoarmistów, obaliła i zakopała pomnik. Cmentarz został zamknięty po II Wojnie Światowej, w wyniku wyparcia z ziemi lubuskiej ewangelików, stając się jednocześnie zapomnianym miejscem odwiecznego spoczynku dawnych mieszkańców tego folwarku. Przez lata cmentarz dewastowano. Okoliczni kamieniarze rozkradali wartościowe płyty nagrobne, do ponownej obróbki, na nowoczesne pomniki. Złodzieje złomu odcinali żeliwne krzyże dla zysku, a wandale rozbijali pozostałe jeszcze tablice. Światełko dia ratowania tega miejsca pamięci zapaliło się w 1989 roku, kiedy to założono kartę cmentarza o numerze 6582 i wydzielono obszar z powierzchni leśnej. Wtedy też naliczono 30 mogił na jego terenie, a także dwa kompletne pomniki i cokół pomnika poległych w I WŚ. W graniach cmentarza znajdował się wówczas także drzewostan warty zauważenia, w tym, zlokalizowany przy pomniku upamiętniającym poległych w I WŚ, dąb o cechach pomnika przyrody. Ponadto na terenie cmentarza zlokalizowanych było 12 dębów szypułkowych, 2 świerki pospolite, modrzew europejski 1 13 akacji białych. Zgodnie z kartą cmentarza, najstarsze fragmenty istniejących pomników były opatrzone datą pochówku przypadającą na 1905 rok. Przed rozpoczęciem działań ratunkowych w 2023 roku, cmentarz, na całej swojej powierzchni, był zatarty przez roślinność, a obejmujące go ogrodzenie zostało zniszczone lub rozkradzione. Część istniejących jeszcze pomników była obalona I zakryła ściółką. Działania ratunkowe cmentarza zostały zainicjonowane przez członków Stowarzyszenia Historycznego Lubniewica, za zgodą Nadleśnictwa Lubniewice. Działania na cmentarzu, zorganizowano w formie zrywu społecznego pod hasłem Ocalić przed zapomnieniem", który w swoim szczycie zgromadził 16 wolontariuszy. Prace porządkowe, prowadzone zgodnie z opinią Lubuskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, trwały od czerwca do września 2023 roku. Zakres przeprowadzonych prac obejmował uporządkowanie powierzchni cmentarza ze śmieci, wiatrołomów i gałęzi, wykonanie wycinki samosiej i drzew niewykazanych w karcie cmentarza, odsłonięciu ze ściółki i wyeksponowaniu obalonych pomników. Jednym z głównych założeń było odnalezienie fragmentów pomnika pierwszowojennego i ustawienie, choć jego części, na istniejącym cokole. Podczas prowadzonych prac porządkowych, odnaleziono wszystkie elementy trzonu pomnika, fragmenty tablicy z danymi poległych i części zdobień pomnika. Z fragmentów tablicy dowiedzieliśmy się, że był on poświęcony 9 osobom, jedną z nich był Hans Adolf August Paul von Waldow, syn właściciela folwarku. Podczas jednego ze zrywów pomnik został skompletowany i ustawiony na swoim miejscu. W trakcie prac odnaleziono zachowaną ścieżkę żwirową i schody prowadzące do pomnika, które zostały odkopane i wyeksponowane. Znaleziono także wiele fragmentów płyt i ram nagrobnych. a także dobrze zachowane płyty nagrobne.

Aby odnaleźć kesza udaj się 55 metrów na azymut 68