W październiku 1905 roku wpłynęło do starostwa bielskiego pismo ówczesnego wójta Jaworza Pawła Krehuta i kilku jego przyjaciół z Jaworza Średniego z prośbą o zezwolenie na budowę szkoły w Jaworzu Średnim, które spotkało się z odmową.
Krakowskie Koło Towarzystwa Szkół Ludowych przy Uniwersytecie Jagiellońskim, przy finansowym poparciu kół z Bochni, Rzeszowa, Tarnowa i Wadowic, zobowiązało się z okazji obchodzonej rocznicy powołać do życia drugą na terenie powiatu bielskiego szkołę polską (pierwsza była już czynna w Czechowicach).
Otwarcie nowej szkoły odbyło się 2 października 1910 roku.
Otwarcie szkoły polskiej nastąpiło w obecności kół założycielskich z Krakowa, Bochni, Rzeszowa, Tarnowa i Wadowic. Poświęcenia szkoły wraz ze stosownym przemówieniem dokonał ks. Jan Lasota.
Jan Kotas był pierwszym kierownikiem szkoły nowo otwartej szkoły. Ten wytrawny pedagog i znany już działacz śląski przybył do Jaworza za namową ks. Jana Lasoty.
W pierwszym roku szkolnym 1910/11 zebrał do nowo otwartej klasy 40 dzieci chłopów i robotników, nie tylko miejscowych, ale i zamiejscowych.
Ponieważ w następnym roku szkolnym liczba dzieci przekroczyła 70, otwarto drugą klasę. Stan ten utrzymywał się do końca I wojny światowej. Współpraca narodowa kilku miejscowych renegatów, a jeszcze bardziej ich bielskich protektorów, do większej czujności, tym bardziej, że Polska szkoła prywatna w Jaworzu Średnim uzyskała z dniem 29 października 1913 r. status szkoły publicznej.
Podczas okupacji (1939-1945) uczono znowu w „Rossegerce”, szkole niemieckiej im. Rossegera. Po wyzwoleniu w kwietniu 1945 r., kierownikiem szkoły został Jan Pilch, i po skompletowaniu najbardziej potrzebnego wyposażenia, rozpoczęto naukę z dniem 13 kwietnia, w zakresie programu pięciu klas. Była to szkoła dla dzieci najmłodszych, starsze uczęszczały bowiem do szkoły w Jaworzu Dolnym. Nie zachowała się żadna dokumentacja z tego okresu.
W październiku 1986 r., na elewacji budynku pojawiła się tablica pamiątkowa dotycząca tego wydarzenia.