O roślinie
Bluszcz pospolity ( Hedera helix ) jest okazałym zimozielonym pnączem, które osiąga ok. 20 m wysokości. Wspina się po podporach za pomocą korzeni czepnych. Odznacza się stosunkowo szybkim wzrostem (do 1 m rocznie) i oryginalnym ulistnieniem. Liście są skórzaste, błyszczące, ciemnozielone, zimotrwałe, na pędach płonnych trój- lub pięcioklapowe, na pędach kwiatostanowych – jajowate. W okresie zimowym przybierają czerwonawe zabarwienie. Kwiaty pojawiają się u starszych okazów, są drobne, kremowe, zebrane w kwiatostany. Kwitną od września do października, wydają przyjemny, miodowy zapach i stanowią jesienny pożytek dla owadów zapylających. Owoce są kuliste, po dojrzeniu niebieskoczarne, dojrzewają w kwietniu i maju. Bluszcz może być prowadzony przy podporach lub jako roślina okrywowa. Efektownie prezentuje się przy murach oraz na pniach starych drzew. Dobrze rośnie w miejscach półcienistych i cienistych. Preferuje glebę średnio żyzną i lekko wilgotną. Jest mrozoodporny, może być jednak uszkadzany przez przymrozki. Wszystkie części rośliny są trujące ze względu na obecność saponin. Nie próbuj spożywać liści, a zwłaszcza owoców. Ziele bluszczu wykorzystuje się w przemyśle farmaceutycznym i kosmetycznym m.in. do produkcji leków stosowanych w nieżytach górnych dróg oddechowych oraz preparatów antycellulitowych.
O miejscu
Mury Zamku Sułkowskich obrośnięte bluszczem wyglądają imponująco. Cały rok. Zauważ, że bluszcz przy owocach ma inne liście niż pozostałe. To dalej ta sama roślina, ale jak się dobrze przypatrzysz, dostrzeżesz też inne gatunki.
O skrytce
Pojemnik to petka (z tych wielkich) ukryta w chińskim gatunku bluszczu. Wisi na żyłce. Podejmując, bądź delikatny, by nie uszkodzić roślin i nie zerwać żyłki.