Mimo, że Park Szczytnicki jest obiektem stworzonym całkowicie przez człowieka, to jednak można tu zauważyć liczne fragmenty nawiązujące swoim składem do siedlisk leśnych. Dotyczy to zwłaszcza obszarów w najstarszych fragmentach mających na celu imitować las. We fragmentach północnych i wschodnich występują nasadzenia z dominacją buka, które miejscami wyglądają jak typowa kwaśna buczyna z licznymi kępami paproci, traw i kęp pojedynczych roślin (czosnaczek, przetacznik, glistnik jaskółcze ziele).

W części południowej i środkowej natomiast występują mieszane drzewostany lipowo-grabowo-dębowe nawiązujące do grądu środkowoeuropejskiego.

Na obrzeżach występują wąskie pasy lasków dębowych, które dzięki dobremu dostępowi do światła wytworzyły środowisko nawiązujące do ciepłolubnej dąbrowy, gdzie runo leśne zdominowane jest przez trawy i gatunki typowe dla lasków dębowych (dzwonki, traganek szerokolistny, dąbrówki, wyka, miodunka).

Generalnie w wielu fragmentach parku o naturalistycznym charakterze można spotkać liczne geofity typowe dla żyznych lasów liściastych jak bluszczyk kurdybanek, czosnaczek pospolity, dąbrówka rozłogowa, fiołek leśny, fiołek wonny, groszek wiosenny, gwiazdnica gajowa, kokoryczka wonna, piżmaczek wiosenny, perłówka zwisła, miodunka ćma, nerecznica krótkoostna, nerecznica samicza, tojeść rozesłana, trędownik bulwiasty, ziarnopłon wiosenny i złoć żółta. W warstwie podszytu pospolicie występuje także trzmielina pospolita, głóg jedno- i dwuszyjkowy, leszczyna pospolita i kalina koralowa. Oczywiście często towarzyszą im gatunki obce pochodzące z wielu nasadzeń. Wszak nawet w najdzikszym miejscu, wciąż jest to formalnie park miejski.

Na obszarze wykazano występowanie kilku gatunków rzadkich lub chronionych, należą do nich:

• Barwinek większy (Vinca minor), zimozielona krzewinka o niebieskofioletowych kwiatach. Występuje w niektórych fragmentach parku pod okapem drzew. Być może jest to pozostałość po dawnych nasadzeniach, jako że jest to gatunek często dziczejący.
• Bluszcz pospolity (Hedera helix), najpospolitszy z wyróżnionych tu gatunków, który pospolicie występuje w wielu fragmentach parku, zwłaszcza w jego północnej i wschodniej części. Miejscami tworzy rozległe, jednogatunkowe płaty porastające całe runo i okoliczne drzewa.
• Czosnek zielonawy (Allium oleraceum), niewielka bylina o niepozornych, białozielonych kwiatach. Pojedyncze osobniki występują w naturalizujących się fragmentach lasu.
• Kokorycz pusta (Corydalis cava), wiosenny geofit o różowych i białych kwiatach, preferujący żyzne i wilgotne gleby. W parku występuje jeden płat w zadrzewieniach na rogu Mickiewicza i Kopernika (od północnej strony).
• Kokoryczka wonna (Polygonatum odoratum), stosunkowo pospolity gatunek byliny o wysokiej i charakterystycznie ulistnionej łodydze oraz białozielonych, dzwonkowatych kwiatach. Rośnie w wielu miejscach o drzewostanie naturalistycznym, głównie w obrębie buczyny i grądu.
• Kruszczyk szerokolistny (Epipactis helleborine), jest to jedyny storczyk notowany w obrębie parku, którego pojedyncze pędy pojawiają się w obrębie Parku Angielskiego. Niestety populacja jest silnie zagrożona z powodu częstego koszenia, które niemalże regularnie ścina wyrastające pędy nim te zawiążą nasiona.
• Pierwiosnek lekarski (Primula veris), wczesnowiosenny geofit o słomkowożółtych kwiatach wyrastających już w marcu. Pojedyncze egzemplarze notowane są w południowo-wschodniej części, tzw. Ogródek Szkolny.
• Śnieżynka przebiśnieg (Galanthus nivalis), niewielka roślina cebulowa o białych kwiatach z zielonymi plamkami na wewnętrznych płatkach. Gatunek bardzo częsty w okolicznych ogrodach, skąd zapewne rozsiał się na teren parku.

Grzyby: Park Szczytnicki należy do największego zagłębia pod względem rzadkich lub chronionych gatunków grzybów i prawdopodobnie stanowi jedno z najważniejszych zagłębi rzadkiej mykoflory w skali województwa. Wszystko to zawdzięcza umiejscowieniu w środku miasta a więc na tzw. wyspie ciepła, umożliwiając dogodną egzystencję gatunkom ciepłolubnym. Do tego dochodzi liczny starodrzew złożony z wielu rodzimych gatunków tworzących pół-naturalne siedliska leśne nawiązujące do grądu, buczyny i ciepłolubnej dąbrowy.

Pomniki Przyrody: Mimo przeogromnego bogactwa w dorodne i wiekowe drzewa, w Parku Szczytnickim jest bardzo niewiele pomników przyrody zgrupowanych głównie w północnej części kompleksu. Niemal wszystkie pomniki zlokalizowane są w Parku Książęcym oraz po jednym drzewie w Parku Angielskim i Ogrodzie Romantycznym. Drzewami objętymi ochroną są:

• Grupa trzech dębów szypułkowych Quercus robur o obwodzie pni 413, 365 i 293 cm (wg nowszych pomiarów 427, 376 i 306 cm.
• Aleja 16 dębów szypułkowych Quercus robur  rosnących wzdłuż bezimiennej alejki
• Jarząb brekinia Sorbus torminalis o obwodzie 92 cm (wg nowszych pomiarów 102 cm) i wysokości całkowitej 13 m.
• Kasztan jadalny Castanea sativa o obwodzie 243 cm (wg nowszych pomiarów 257 cm) i wysokości całkowitej ok. 20 m.
• Dąb szypułkowy Jana Stanki Quercus robur  o obwodzie 543 cm (wg nowszych pomiarów 554 cm) i wysokości całkowitej 26 m.
• Dąb szypułkowy Dziadek Quercus robur  o obwodzie 629 cm (wg nowszych pomiarów 644 cm) i wysokości całkowitej 17 m.
• Dąb szypułkowy Quercus robur o obwodzie 432 cm i wysokości całkowitej 31 m.

Tutaj można doczytać więcej: www.przyrodniczo.pl/wroclaw/park-szczytnicki-we-wroclawiu

O keszu: W okolicy kordów znajduje się pewna stołówka, aby zalogować znalezienie cache'a należy odnaleźć ową stołówkę i zamieścić w logu fotkę zawierającą widok na stołówkę i swój login ułożony z owoców Parku Szczytnickiego (szyszki, żołędzie, kasztany, liście, gałązki itp.). Przykład w spoilerku :-)

(takich stołówek w parku jest kilka, można alternatywnie wykorzystać inną)