Szczytniki zostały odkryte na nowo w 1833r., za sprawą Śląskiego Towarzystwa Wyścigów Konnych (niem. Schlesische Verein für Pferderennen). Dodatkowo w 1844 r. wybudowano gospodę w stylu szwajcarskim. Dla dawnego Ogrodu Książęcego przełomowy okazał się rok 1854. Wówczas zasadniczym celem działalności Deputacji Promenad stał się powrót do idei parku publicznego, której twórcą był Heinrich Robert Göppert. Zapadła decyzja o skomasowaniu terenu byłego majątku księcia i przeobrażenia go w park miejski.
Szczytniki stały się częścią Wrocławia w 1868 roku. Na początku lat 60. XIX wieku, pojawiły się dwie koncepcje zagospodarowania obszaru przyszłego parku publicznego. Autorem pierwszej był Eduard Petzold, chciał zrealizować przestrzeń, która łączyłaby elementy krajobrazowe z dominującymi w niektórych częściach układami geometrycznymi. Druga inicjatywa, Petera Josepha Lenné zakładała późnoromantyczny park krajobrazowy, stosujący malarskie formy kształtowania przestrzeni, dalekie perspektywy widokowe wychodzące poza obszar samego założenia, skierowanie uwagi na symbolikę starodrzewu, umiłowanie tradycji zaakcentowane przez zachowanie malowniczej Szwajcarki. Ostatecznie przychylono się do drugiego pomysłu, taka decyzja mogła wynikać z faktu, że projekt Petzolda mógł wydawać się zbyt odważny dla mieszkańców ówczesnego Wrocławia.
Źródło: AP Wr., Zbiory biblioteczne, sygn. 5733