Szczytniki (niem. Scheitnig),
ich nazwa wywodzi się z dużym prawdopodobieństwem od tarcz zwanych szczytami, które wytwarzane były w tym rejonie przez szczytników, rzemieślników specjalizujących się w ich wykonywaniu. Początki wsi sięgają jeszcze XII wieku, po raz pierwszy w materiałach źródłowych została wymieniona 24 stycznia 1259 roku. Wówczas książę Henryk III Biały sprzedał swojemu mincerzowi, Henrykowi ze Słupa za 100 grzywien srebra i 2 grzywny złota; dziedziczne prawo do łowienia ryb w Odrze, wieś Szczytniki wraz z sąsiadującym lasem, który określano nazwą „Goy”, co można rozumieć jako gaj. Kilka dekad później, 1 lipca 1318 roku książę Henryk IV Dobry stwierdził, że Henryk de Waldow sprzedał swój majątek Szczytniki Wrocławiowi za kwotę 300 marek. Od tego momentu wspomniany teren stał się własnością miasta.
Wiek XVII przyniósł rozwój obszarów sąsiadujących ze Szczytnikami, powstały: Dąbie (niem. Grüneiche), Nowe Szczytniki (niem. Neu- Scheitnig) oraz Rakowiec (niem. Morgenau). Co więcej, las szczytnicki cieszył się popularnością wśród wrocławian, już od pierwszej połowy XVIII wieku. W tym samym czasie, część szczytnickich gruntów sprzedano prywatnym właścicielom, którzy zaczęli na nich tworzyć pierwsze, prywatne założenia parkowe...
Źródło:
AP Wr., Zbiory biblioteczne, sygn. 5733.