Dwór z pierwszej połowy XIX wieku. Pierwotnie był późno klasycystycznym parterowym budynkiem z wysokim użytkowym poddaszem. Centralnie posiadał piętrowy ryzalit z żeliwnym gankiem poprzedzającym wejście, nakrytym tarasem. Później dobudowano piętrowe skrzydło. Przed II wojną św. należał do rodziny Markusa Nelkena, którzy zostali przez Niemców wywiezieni do gett i obozów zagłady w związku z żydowskim pochodzeniem. Prawdopodobnie wszyscy zostali zamordowani. Nelkenowie władali folwarkami w Lądzie, Kopojnie i Ratajach. Markus gospodarował łącznie na około 2000 ha, posiadał także młyn motorowy w Ratajach. Ojciec Markusa (Szmula) Ajzyk Nelken nabył w 1891 r. majątek Kopojno od córek Zygmunta Taczanowskiego po jego śmierci. Ajzyk był jednym z kolatorów synagogi w Zagórowie, zmarł w 1916 r. i pochowany został w zagórowskim kirkucie. Markus udzielał się społecznie, czego przykładem jest udział w założeniu (w 1922 r.) miejscowej straży pożarnej oraz orkiestry. Został zamordowany 9 marca 1936 r. na tle finansowym, majątek upadał i miał długi, nie płacił pracownikom, a kilku zdesperowanych naszło go w biurze, zabójcą był niejaki Sobolewski. Podczas II wojny światowej cały majątek, wraz z dworem, przejęli Niemcy. Po 1945 r. funkcjonowała tutaj szkoła podstawowa, przedszkole i świetlica, natomiast na piętrze znajdowały się mieszkania. W 1978 r. zlikwidowano szkołę, a jej miejsce zajęły biura Gminnej Spółdzielni Lądek. Wielokrotnie remontowany budynek zatracił wiele cech stylowych. Budynek, pozbawiony odpowiedniej opieki, ulegał stopniowo powolnemu niszczeniu i dopiero na początku drugiej dekady XXI w. został odremontowany. Po tych niedawnych remontach pozostaje znakomicie utrzymany. Mieści się w nim Ośrodek Edukacji Przyrodniczej Nadwarciańskiego Parku Krajobrazowego oraz Towarzystwo Przyjaciół Lądu i Ziemi Nadwarciańskiej. Można w nim przenocować za niewielkie pieniądze. Dla gości przygotowano 50 miejsc noclegowych w pokojach 2-4 osobowych.